Met Rocky Teardrop en Mercedes ging Jong Muziek, wedstrijd verbonden aan TAZ2009, woensdag 5 augustus de toer op van het levenslied, of liever van de persiflage erop. Ook de variété en het muziektheater kunnen dus op dit concours. Geen wonder dat in één van de songs plots "een cd van Guido Belcanto" opduikt, één van de weinige dingen die een man nog overhoudt na zijn scheiding, "want het was een cadeautje van haar"'. Het is slechts één van de vele fijne vondsten dat het duo-plus-één wist te bedenken voor hun allereerste productie. De show mag dan enigszins onevenwichtig zijn en op een aantal plaatsen aan herbekijken toe zijn (teksten, timing, beweging, overgangen...), dan nog wist het gezelschap het publiek tot twee maal toe goed te amuseren en ging het van Fort Napoleon op de middag naar Club Terminus in de vooravond duidelijk crescendo. Een handvol piekmomenten mogen beslist blijven in de vorm en de presentatie die ze nu hebben. Belangrijk: het enthousiasme van deze lieden is grenzeloos en ze dragen het hart op de juiste plaats. Hoe onaf ook, Rocky Teardrop en Mercedes hebben beslist toekomstperspectief.
Amper enkele maanden geleden besloten actrice Barbara Callewaert (de Mercedes van dienst; ze studeerde aan de toneelschool Brussel en acteert, regisseert, presenteert en doceert) en Wouter Verdegem (alias Rocky Teardrop) de handen in elkaar te slaan voor een liedjesshow. Verdegem, die vorming animatie geeft, acteert en het productiehuis Productions en Zonen (leuke naam!) artistiek runt, is niet alleen bewonderaar van Belcanto, maar ook van diens Nederlandse pendant André Hazes. Het lag voor de hand dat ze de weg zouden opgaan van pakweg een Matthias Sercu die met zijn personage Steegmans iets gelijkaardigs doet. De vrij korte wordingsgeschiedenis van het project verklaart waarom niet alles even goed is uitgewerkt. Dit feit wekt ook bewondering en verwondering om wat het duo nu al presteert, zeker als men bedenkt dat Verdegem geen echte zanger is. Wat voor deze theatrale muziek misschien zelfs nog een voordeel is. Bovendien vormden deze twee voorstellingen de première, enkel voorafgegaan door een korte try-out in het Oostendse café Manuscript, voor amper vijf man (waaronder de centrale gast muziek van TAZ2009, Arno Hintjens). Het verklaart de zenuwen van Verdegem in Fort Napoleon. Enkele uren later was hij die al gans de baas. "Rocky is een uitvergroting van mezelf. Dat helpt bij de inleving" stelt Verdegem, die ook ukelele speelt.
Over de audio
Het duo weet zich gesteund door actrice en accordeoniste Tine Vandenbussche. Die ontpopt zich tot de drijvende kracht achter het stel, het "moteurke", zoals Rony Verbiest, één van haar mentoren, pleegt te zeggen. Af en toe zingt ze de tweede stem, maar meestal zorgt ze voor precies die muziekjes die horen bij het genre. Zij heeft in dat soort van begeleiding een grote ervaring, wat de show zeer ten goede komt. Pas gans aan het einde kan je de zwarte jurk met felrode boa en gigantische bloemen in het haar bewonderen, volledig in de stijl van de Parijse accordeonistes, wanneer ze mee vooraan staat voor het afsluitende 'Partners'.
De twee sets waren identiek, wat ook niet anders kan, gezien de opbouw en de overgangen van het ene naar het andere nummer. Zoals gezegd ging het op en neer met de kwaliteit: het al vermelde 'Boedelscheiding' leidt tot een bijzonder grappige reeks vondsten, maar even later blijft 'Oorringen en Oorringen en Oorringen' hangen in de goede bedoelingen, al zat er een climax in, gezien het leuke thema van de verzamelaar. Halverwege de act zit het onbetwiste hoogtepunt: wat Mercedes te vertellen heeft over "de mannen" is ronduit 'Fantastisch'. Schitterende rijmen, prachtige mimiek, prima timing en stemgebruik komen samen in een vuurwerk, waar je niet anders kan dan luid om lachen. Veel verderop komt 'Tragedie van het Pretpark' in de buurt: de vergelijking van een vriendin met een pretpark leidt tot een geestige dialoog tussen Rocky en Mercedes, die deze laatste afrondt in een Babylonische spraakverwarring. Bovendien zat er meer waarheid in het gesprek dan men graag wil toegeven: het is misschien een weg die het trio kan inslaan. Er is ook plaats voor beweging in het laatste deel. De vondst waarbij Mercedes flessen sterke drank kapot gooit in een vuilemmer krijgt een geslaagde uitwerking, maar de hele choreografie kan de wenken van een regisseur gebruiken.
Ondanks deze bedenkingen is de passage van Rocky Teardrop en Mercedes in Oostende, stad van de koningin van het levenslied Lucy Loes, niet onopgemerkt voorbij gegaan. Dat is wat elke deelnemer aan Jong Muziek tot een winnaar maakt: tot twee maal toe krijgt die een podium voor een publiek van kunst- en cultuurminnende mensen. Er is kans om al dan niet strenge, maar in elk geval eerlijke kritiek te rapen, wat helpt om te weten waar je als artiest staat, maar eigenlijk is het een win-win situatie voor alle partijen, artiesten, organisatoren, publiek. Dat relativeert het belang van de fel begeerde en substantiële geldprijs voor de laureaat. Zoals al eerder gezien: ook Rocky en Mercedes wisten tot voor zeer kort niet dat ze eigenlijk aan een competitie meededen.
Tekst: Antoine Légat
Audiotrack: Zjakki Willems
Meer over Theater Aan Zee - Rocky Teardrop en Mercedes
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
