Als Chicago geldt als één van de Mekka's van de 'alternatieve' jazz, dan is Ken Vandermark goed op weg om één van de patroonheiligen van deze beweging te worden. Als 25-jarige komt hij in deze stad wonen en meteen vervoegt hij zowel rockbands als (free)jazzmuzikanten: een ruimdenkendheid die tot op vandaag in zijn muziek terug te vinden is. Wanneer hij 10 jaar later als relatief onbekend muzikant en slechts 35 jaar oud de MacArthur prijs wint (die normaliter weggelegd is voor muzikale legendes met een dijk van een discografie), wordt er meer dan één wenkbrauw gefronst en komt er aan de periode van 'relatieve onbekendheid' abrupt een einde. Zijn Vandermark 5 gaan al mee van 1996 met sindsdien slechts twee personeelswissels: saxofonist Mars Williams werd in 1999 vervangen door Dave Rempis en Tim Daisny deed hetzelfde met drummer Tim Mulvenna in aanloop naar het recentste album 'Airport for Lights' (2003). Mulvenna is nog wel te horen op 'Burn the Incline' uit 2000, waarop 'Roulette' terug te vinden is.
Over de audio
'Roulette' toont een funky kant van de Vandermark 5. De riffs die hier als formules herhaald worden, zitten vaak zo lekker dat ze (gecombineerd met de sappige drumpartij) de muziek heel vettig doen klinken. Maar er is meer dan dat! De vreemde ritmes en de opeenvolgingen ervan maken dat de riffs niet in klassieke, vaste maatsoort te vangen zijn: wie wil shaken op deze muziek kan beter een kruk of 2 lenen om niet uit de maat te sukkelen. Om de verwarring helemaal compleet te maken wordt er dan nog geregeld van riff gewisseld. En dat levert soms ook voor de muzikanten zelf de nodige problemen op: dat het vijftal het bij de 5de riff duidelijk niet helemaal eens is hoe over die gespeeld moet worden, maakt de pret er alleen maar groter op!
Meer over The Vandermark 5
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
