In 2001 debuteerde The Shins met 'Oh, Inverted World', een verzameling sprankelende gitaarpopsongs. Twee jaar later gingen ze met 'Chutes Too Narrow' voor goud: het uitstekende album bezorgde hen een benijdenswaardige maar ook verraderlijke underdog-status, die explodeerde toen Natalie Portman hen namedropte in de film 'The Garden State' (
"The Shins... you gotta hear this song. It'll change your life"). Vervolgens gingen vier jaren voorbij, wat de verwachtingen rond 'Wincing the Night Away' hoog deed oprijzen. Het album lokt momenteel verdeelde reacties uit, maar is onontkenbaar opnieuw een indieplaat van de bovenste plank.
Over de audio
'Sealegs' is niet meteen een nummer dat op conto van The Shins zou geschreven worden: een groovy baslijn wordt begeleid door een vage hip-hopbeat en de nauwelijks hoorbare gitaarakkoorden krijgen minimale inkleuring van wat synths. De ontstane ruimte biedt zanger James Mercer de kans om zijn elegante, androgene stem te laten weergalmen op Morrissey-esque wijze. Zoals doorheen het hele album te merken valt, heeft de groep ook hier geen problemen met muzikale "verwijzingen". Naast bepaalde gelijkenissen met The Flaming Lips' prachtige 'Ego Tripping at the Gates of Hell', ontleent Mercer zijn zanglijn in het refrein subtiel aan 'Love to Hate You', een hit van Erasure uit 1991. 'Sealegs' toont hoe The Shins in de voorbije vier jaren zijn geëvolueerd van
jangle poppers naar een groep die meer aandacht heeft voor arrangement, klank en productie – een ontwikkeling die hen niet door alle diehard-fans in dank wordt afgenomen. De sonische inkleding even terzijde genomen: 'Sealegs' zal misschien geen cameo in een hippe film wegkapen, maar het is wel een erg mooie popsong.
Meer over The Shins
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
