Swayzak, bestaande uit James Taylor en David Brown, begon tien jaar geleden met het brengen van kwaliteitsvolle dance die meer gemeen had met elektronica dan met de
floorfillers uit de clubs. Daarbij bewogen ze steeds binnen een veelheid van genres met maar één doel: een eigen geluid vinden. Dat unieke Swayzakgeluid vertaalden ze op hun albums 'Himawari', 'Dirty Dancing' en 'Loops From The Bergerie' (met het fantastische 'Another Way'). Nu gunnen ze de wereld een nieuwe luisterbeurt met 'Some Other Country'. Opnieuw vult Swayzak het niemandsland op tussen club en huiskamer, wat hun laatste album meteen een ideale soundtrack maakt bij de rit van en naar een nachtje uit.
Over de audio
'Distress and Calling' is het kortste nummer op Swayzaks laatste album en ook nog eentje zonder vocalen. Vrij atypisch Swayzak dus, maar wel een track om van te smullen. Het is een track die idealiter te beluisteren is in de auto of met een hoofdtelefoon. Voor de dansvloer is 'Distress and Calling' minder geschikt, tenzij als tussendoortje. De klemtoon ligt hier, bij afwezigheid van vocals, op de hoge melodieën. Voor Swayzak zijn beats het middel, niet het doel. De track begint dromerig om geleidelijk aan in een wat chaotisch geluidenuniversum uit te komen.
De gefragmenteerde soundscape van de hoge zang zorgt in het begin voor een heerlijk zweven. Geleidelijk aan vallen bass, beat en kleine trom in om de trance te ondersteunen. Ijle strijkers openen een nieuwe hemelring. De elektronica breidt uit met shuffle en glitches. De strijkers en zang zorgen voor enkele rustpunten, maar de elektronica komt de soundscapes steeds opjagen. Uiteindelijk komt 'Distress and Calling' – bijna volgens de principes van de postrock – met een geweldige clash van alle deelnemende geluiden tot stilstand. Nog eens? Ja, graag!
Meer over Swayzak
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
