Stephan Mathieu (1967) is een Duitse geluidskunstenaar, een compositorische autodidact met zwak voor oude muziek en omgevingsgeluiden. Mathieu speelde drums, maar volgde aanvankelijk een kappersoplieidng tot de muziek van Milford Graves en Paul Lovens hem helemaal tot de muziek bekeerde. Als percussionist speelde Mathieu niet alleen eigen werk, maar ook stukken van Stockhausen, Brown en Cage.
Hij werkte samen met David Sylvian, Sylvain Chaveau, Janek Schaefer en Butch Morris en sinds 1992 speelt hij ook live en maakt hij klankinstallaties. Zijn muziek verscheen op labels als Die Schachtel, Editions Mego, Crónica en Häpna.
Go with the flow: meer zit er voor de luisteraar niet op in ‘Maison’, de eerste track van het album ‘Un Coeur Simple’. Van meet af aan is de ruimte in het geluid hoorbaar. De stapeling van lang aangehouden tonen en toonloos ruisen, trekt de sound in verschillende dimensies open, zonder echt naar een climax te gaan.
Ook ritmisch komt er geen echte deining in de klank. Alleen faden lagen in en uit, waardoor ze zich even op de voorgrond lijken te werken, om daarna weer weg te zakken in het pak en vervolgens te verdwijnen. Zo wordt de harmonie, naast de kleur het belangrijkste element in deze track, steeds bijgestuurd zonder daarbij veel drastische veranderingen te ondergaan.
Een ander fraai voorbeeld van de delicate balans die Mathieu in deze track weet te bereiken, is te horen wanneer hij heel zacht jengelende geluiden toevoegt. Het licht die ook zijn en hoe onopvallend ze zouden moeten blijven, in contrast met de bevriezende en ontdooiende lagen komt ze net heel opmerkelijk naar voor.
