Met Peter Brötzmann, Ken Vandermark en Mats Gustafsson verenigt het trio Sonore zowat de heilige drievuldigheid van de rietblazers van de vrije improvisatie. Hoewel ze elk een andere nationaliteit hebben (Duits, Amerikaans en Zweeds) kennen de drie elkaar ondertussen waarschijnlijk beter dan hun respectievelijke families. Alle drie dienen ze in het Chicago Tentet en Vandermark en Gustafsson zijn geregeld te gast in mekaars ensembles als The Vandermark 5 of het AALY Trio.
Het samenwerkingsverband Sonore ontstond tijdens een Amerikaanse tournee met het Chicago Tentet. Meer concerten in deze triobezetting volgden en tijdens een Europese tour in oktober 2003 werden live opnames gemaakt, waarvan 'No One Ever Works Alone' het souvenir is. Wie ook maar enigszins met het werk of de sound van Brötzmann, Vandermark of Gustafsson bekend is, zal wel door hebben dat het begrip souvenir hier van eender welke nostalgische betekenis ontdaan kan worden.
Over de audio
Als er zoiets als een freejazzpolitie zou bestaan, dan waren Brötzmann, Vandermark en Gustafsson hun leven niet meer zeker na 'Trees After a Fire'. In weerwil van het cliché dat "experimentele jazz" of (vrije) improvisatie moeilijk zou moeten zijn, levert het trio hier een staaltje van samenspel af dat fans van elektronische muziek zal fascineren omwille van de haast artificiële klankwereld, terwijl diegenen die meer voor melodie en structuur gaan ook hun deel krijgen. Dat in plaats van de saxofoons hier de klarinetten de overhand krijgen, geeft het geheel een extra dimensie en lichtheid.
Het melodietje dat hier de dienst uit maakt en geregeld terug opduikt, is zo kort dat het eerder als een melodisch krulletje omschreven kan worden, waardoor het echter niet minder opvallend of herkenbaar wordt.
Door te werken met verschillende kanalen (L=links, R=rechts) zijn de muzikale veranderingen gemakkelijker te volgen en krijgt de luisteraar een blik in het samenspel tussen deze drie grootheden.
Wie zich liever wil vergapen aan de bizarre klanken komt in deze track ruimschoots aan zijn trekken. Wat Brötzmann, Vandermark en Gustafsson hier afleveren is eerder te verwachten uit de hoek van de elektronica. Maar hier volstaan drie blazers en zes paar longen om wat akoestisch onmogelijk lijkt toch te realiseren.
Peter Brötzmann, Ken Vandermark, Mats Gustafsson (saxen en klarinetten)
Meer over Sonore
Verder bij Kwadratuur
