In 2002 richtte Matt Mehlan, toen nog student aan het Oberlin Conservatory of Music in Ohio, de band Skeletons op. De eerste releases verschenen op het door Mehlan mee opgerichte Shinkoyo label. Later werd onderdak gevonden bij Ghostly International, Tomlab en in mei verschijnt de nieuwste plaat ‘People’ bij Crammed. De band opereert onder verschillende namen (the Girl-Faced Boys, Skeletons and the Kings of All Cities of Skeleton$) en kan qua omvang variëren van een duo tot een kwintet. Als de Skeletons Big Band kan de bezetting zelfs uitgebreid worden tot 18 muzikanten.
Voor deze interpretatie van ‘Kiwembo’ van Sobanza Mimanisa (waarvan het origineel terug te horen is ok ‘Congotronics 2’) bestaat Skeletons uit oprichter Matt Mehlan, Jason McMahon (net als Mehlan op gitaar en percussie), Jonathan Leland (percussie), Michael Gallope (keyboards, percussie), Peter Vogl (bas, percussie) en Elliott Bergman (elektrische duimpiano).
Sobanza Mimanosa (wat zoveel betekent als orkest van het licht) komen uit Congolese provincie Bacongo en behelpen zich in de beste Congotronics-traditie met low budget materiaal, zoals een koebel, een fluitje en blikjes naast gitaar en likembe (duimpiano).
Voor hun ‘Kiwembo/Unstuck’ hebben de muzikanten van Skeletons zich gebaseerd op ‘Kiwembo’ van Sobanza Mimanisa. De gelaagdheid en het psychedelische karakter van de track worden gerespecteerd, maar de band heeft er voor gekozen om zuiver instrumentaal te werken en alle muziek zelf te spelen. Zo wordt de kleur van de track gewijzigd, waardoor ‘Kiwembo/Unstuck’ een eigen karakter krijgt. Een mooi voorbeeld hiervan is het gebruik van het Farfisa-keyboard (iets na twee minuten duidelijk te horen) en de stompende beat.
Een belangrijk gevolg hiervan is dat de verschillende lijnen die in het origineel min of meer te onderscheiden door elkaar lopen, bij ‘Kiwembo/Unstuck’ vervlochten geraken. Na de duidelijke opbouw ontstaat een wirwar van melodieën die op- en wegduiken om plots weer tevoorschijn te komen. Net als in het origineel kiest de band er voor om halverwege even de muziek wat lichter te laten klinken, waardoor die even duidelijker wordt. Lang duurt dit echter niet, want al snel ontstaat weer een stevig geluid dat deze keer zelfs een aardig noise-gehalte krijgt, waarmee het psychedelische hoogtepunt van deze borrelende en levende track bereikt wordt.
