De Belgische componist Serge Verstockt werd in 1957 geboren in Brasschaat. Met ouders die allebei beeldend kunstenaar waren, was het voor de jonge Verstockt maar een kleine stap richting de artistieke wereld. Minder vanzelfsprekend was de loopbaan die hij doorheen de jaren uitbouwde. Waar lessen in orgel, piano, klarinet en notenleer nog mooi in de lijn van de verwachtingen lagen, toonde Verstockt ook opvallend veel interesse voor de rol van technologie en techniek in muziek. Zo belandde hij in de lessen geluidstechniek aan het conservatorium van Brussel, de cursus beeld- en geluidsmontage aan het Rits en aan de SEM-studio (Studio voor Experimentele Muziek) van Joris Delaet, waar hij in contact kwam met elektronische klankmanipulatie.
Tussen 1983 en 1985 zocht hij zijn heil in het buitenland, meerbepaald aan het Instituut voor Sonologie waar Gottfried Michael Koenig Verstockt in contact bracht met de informatica als hulpmiddel bij het componeren. De lessen van Koenig misten hun uitwerking niet en Verstockt begon zelf met het schrijven van computerprogramma's. Later verbreedde hij zijn horizon door actief bezig te zijn met computertekeningen en video's, vond hij inspiratie bij digitale telefonie en werkte hij samen met andere kunstenaars, zoals architect Werner Vandermeersch.
In 1988 richtte hij het ensemble Champ d'Action op, waarvan hij artistiek leider bleef tot 1997 om die taak terug op te nemen in 2003. Sinds 2006 is Verstockt docent compositie aan het conservatorium van Rotterdam. Datzelfde jaar werd zijn compositie 'Voder' uitgevoerd tijdens het gereputeerde festival Wien Modern. In België was zijn muziek te horen tijdens festivals als Music@Venture (2003 en 2007), Ars Musica, November Music, Transit en Artefact.
Over de audio
Het hier te beluisteren fragment is het middendeel van 'Le Pouvoir du Temps' waarin te horen is hoe handig Verstockt er in slaagt om verschillende orkestgroepen, elektronica, elektrische gitaar en solotrombone te verenigen tot een coherent geluid.
Het fragment zet in met door elektronica vervormde stemmen. Het orkest wordt binnengeloodst door het slagwerk en manifesteert zich in grote blokken waarbinnen de verschillende instrumenten hun eigen bewegingen laten horen. Het gevolg is dat de muziek de luisteraar overspoelt in grote golven.
Na twee minuten klaart het totaalgeluid uit en verschuift de focus naar het hogere register van het orkest (en later de elektrische gitaar) wat resulteert in een dissonant, maar daarom niet minder betoverend kleurenpallet. De verbeelding van de luisteraar wordt verder geprikkeld wanneer ook de lagere regionen van het orkest toegevoegd worden.
Nog eens twee minuten later krijgt de muziek zelfs een feeëriek karakter, waarbij Verstockt er in slaagt om harp, andere orkestinstrumenten, elektronica (terug stemmen) en elektrische gitaar te integreren. Alleen de trombone springt er uit en bereidt zo de opbouw van een groot orkestblok voor. Echt doorbreken is er echter niet bij, waardoor een loeiende gitaar heel soepel boven het orkestrale geweld uit kan stijgen.
Meer over Serge Verstockt
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
