In 2003 werd duidelijk dat België plots een gothic band had gekregen met internationale ambitie: Sengir. Hun debuut 'Guilty Water' bevatte een aantal interessante en veelbelovende nummers, maar als geheel schoot de plaat zijn doel voorbij. Ondertussen heeft de band de tijd gehad om te sleutelen aan nieuwe songs en het valt goed te horen aan 'Sign of Devotion' dat Sengir deze keer alles tot in de puntjes heeft verzorgd. De muziek is veel krachtiger geworden, er zit meer afwisseling in en de songs zijn sterker van opbouw en uitvoering. Vooral zangeres Ellen Schutyser heeft flink vooruitgang geboekt. Ook al nemen de keyboards nog steeds een belangrijke plaats in, toch valt het op dat het stevige gitaarwerk iets meer naar voren komt. De stuwende kracht die dit soort gothic rock nodig heeft werd daarmee eindelijk bereikt. Precies door die vooruitgang is 'Sign of Devotion' een fikse stap voorwaarts en een erg lekker album.
Over de audio
Het is vast geen toeval dat opener 'Calling' overeenkomsten vertoont met 'Souls Alive', het eerste nummer op 'Guilty Water'. Beiden zijn erg aanstekelijke gitaartracks, met een fikse laag emotioneel klinkende keyboards en een zangeres die alles uit de kast haalt. Maar doordat de band er deze keer voor gezorgd heeft om meer afwisseling in te bouwen, blijven de nieuwe songs veel beter hangen. Zo is 'Calling' een nummer met een onweerstaanbare keyboardmelodie, die meteen mee te neuriën valt. De extraatjes die frontvrouw Ellen aanbrengt helpen ook om de song naar een hoger niveau te tillen.
Meer over Sengir
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
