Een woord als ‘extravert’ is op een persoon als Ron Geesin wel van tel. Men moet immers wel zeker van zijn stuk zijn om na een kwarteeuw knutselen en puzzelen eindelijk met een afgewerkte plaat uit te pakken. ‘Roncycle 1: The Journey of a Melody’ is dan ook een complexe muzieksymfonie waarin een neoklassiek karakter zich meet met een arsenaal samples, tribalritmen en jazzimpressies. Dit uniek avant-gardistisch, langgerekt geheel is dan ook eentje dat maar langzaam zijn geheimen prijsgeeft.
Dat Geesin de wetmatigheden der muziek al eens aan zijn compositorische laars lapt, bewijst een stuk als ‘Radio Fume’, dat naadloos overgaat in het meer muzikale ‘Presenter’s Song’. Wat aanvangt als een geheel van tekstflarden, winderige ruisgeluiden en ver weggetrokken tokkeltonen, groeit mooi uit in een tokkelmoment met vibrerende geluiden, pianotonen en vervormde stemmetjes. Wat vooral opvalt, is het speelse, haast vrolijke karakter van dit muziekstuk, waarin flarden Hawaiiaanse gitaartjes zich naast psychedelische zweeftonen lijken te nestelen.
Even later gaat het tempo naar beneden, ontrolt het ritmisch tokkelspel zich in een duidelijk xylofoonthema en spookachtige halo’s. Op die manier speelt Geesin voortdurend met nieuwe ingrediënten en emoties om te komen tot een erg filmisch, sfeervol geheel. ‘The Journey of a Melody’ blijkt dan ook een boeiende, vaak zelfs intrigerende reis doorheen het fantasierijk van deze Brit.
