Robin Verheyen studeerde in België, Nederland (Amsterdam) en de VS (Manhattan School of Music) bij onder andere Dave Liebman, Frank Vaganée, en John Ruocco. Hij speelde met Pierre Van Dormael, Saxkartel het Brussels Jazz Orchestra en leidde eigen projecten: het Narcissus Quartet (cd op het W.E.R.F.-label), Orvalectiq en het Robin Verheyen Trio waarmee hij te horen was op binnen- en buitenlandse festivals.
In april 2007 zag een nieuw kwartet het levenlicht, met pianist Bill Carrothers, de Franse bassist Remi Vignolo en drummer Dré Pallemaerts. Van dit ensemble verscheen enkele maanden geleden het album 'Painting Space' op W.E.R.F.
In 2005 verliet Verheyen België en trok hij naar Parijs waar hij bleef tot juli 2006. Een terugkeer naar België zat er echter niet in, want hij verhuisde naar new York waar hij momenteel nog steeds woont.
Robin Verheyen was reeds te horen op Jazz Middelheim, Noth Sea Jazz, het Blue Note Festival en Getxo Jazz en Bermeo Jazz in Spanje. Hij speelde met muzikanten als Branford Marsalis, Roy Hargrove, Jeff Tain Watts, Joey Calderazzo, Ravi Coltrane, Nelson Veras en Maria Schneider. Verheyen won diverse prijzen in binnen- en buitenland, waaronder recent nog de Django d'Or voor jong jazztalent (Gent Jazz 2008) en hij was
artist in residence tijdens het seizoen 2006-2007 in de Warande in Turnhout.
Over de audio
In 'Open to Your Love' neemt het kwartet van Robin Verheyen alle tijd. Niet minder dan twee minuten intro gaan vooraf aan en statig thema (in AABA-vorm) dat over drie minuten uitgesmeerd wordt. De ritmesectie speelt metrisch vrij, waardoor Verheyen alle vrijheid heeft om de cadans te bepalen. Wanneer piano en bas overschakelen naar tremolo's wordt de grond onder de voeten van Verheyen wat vaster, maar van een strak metrum is nog lang geen sprake. Tegen deze achtergrond kan Verheyen zijn solo opbouwen in vaak korte zinnen om die later voorzichtig neer te leggen.
Wanneer hij zich terugtrekt blijft de ritmesectie in het luchtledige achter: nooit is het helemaal duidelijk wie de buschauffeur is. Dit effect wordt nog sterker wanneer Verheyen zijn bandleden terug vervoegt. Anderhalve minuut voor het einde komt uit dit diffuse klankbeeld het A-deel van het thema terug tevoorschijn. Nu wordt de melodie nog langere gerekt, zelfs tot op het einde, waardoor de muziek geleidelijk aan uitdooft.
Meer over Robin Verheyen Quartet
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
