De muziek van de Fransman Raphaël Cendo is niet voor gevoelige zielen. De manier waarop deze in 1975 geboren componist te keer gaat met geluid, verschrijdt meer dan eens de grenzen van het “welvoeglijke”. Met zijn zwak voor stevige volumes en experimentele speeltechnieken neigt zijn muziek vaak naar de noise, maar zonder in vrijblijvendheid te vervallen. Via een doordachte structuur houdt hij greep op de muzikale materie.
Cendo studeerde piano en compositie in Parijs en volgde lessen aan het Ircam. Hij is een leerling van o.a. Brian Ferneyough en Fausto Romitelli. Momenteel doceert hij compositie en Nanterres. Hij was reeds te gast op de zomercursussen in Darmstadt en kreeg compositieopdrachten van ondermeer l’Itinéraire, l’Orchestre National d’Île de France, het Ensemble intercontemporain, Ictus, Cairn, musikFabrik, en het symfonisch orkest van Montréal.
Cendo valt maar meteen met de deur in huis. De wild heen en weer vliegende, soms vervaarlijk krakende en knarsende strijkers maken meteen duidelijk welke muzikale esthetiek hij voorstaat. Even later wordt het klankbeeld plots heel licht en bij momenten zelfs vluchtig. Deze contrastwerking domineert heel het eerste deel van ‘In Vivo’ , een in totaal driedelig werk voor strijkkwartet.
Ondanks het soms brutaal aandoende geluid en de grote muzikale tegenstellingen is heel goed hoorbaar dat de donderende, grofkorrelige klank, het kwetteren als een overvolle vogelkooi of het spokend, vervliegende geluid geen losse bevliegingen zijn. Cendo zet de lijnen uit en vraagt daarbij het maximum van de uitvoerders. Hier is geen plaats voor eigengereide ideetjes of slordigheden. Geregeld is namelijk hoorbaar hoe de strijkers op elkaar reageren, een motiefje naar elkaar doorkaatsen of op elkaar inspelen (1:21). Naar het einde toe wordt de eenheid maximaal, wanneer Cendo het hele kwartet in een strak gelijkritmisch kader plaatst (5:31). Rond (6:13) gaat hij nog verder en dwingt hij de vier muzikanten in een nauw dynamisch keurslijf, waarbij ze de evoluties in geluidsterkte nauwgezet en exact gelijk moeten realiseren.
