Het Ierse Primordial is een klasse apart, daar is iedereen het over eens. Er zijn immers bijzonder weinig bands die beschikken over een dergelijke typische sound die meteen herkenbaar is. Het weemoedige karakter komt steevast tot uiting, of dat nu is in zeer ingetogen, sobere songs dan wel agressievere epische tracks. Steevast bouwt een song op rond een duidelijk herkenbaar thema, dat welhaast bezwerende allures krijgt door repetitieve gitaarpatronen. De mistroostige zang van Alan Nemtheanga maakt het plaatje compleet. De perfecte manier om Pimordial ten volle tot zijn recht te laten komen is met de hoofdtelefoon op en de kamer verduisterd, zodat de luisteraar zich volledig kan laten wegdrijven in de nevelen die dit collectief weet op te roepen.
Over de audio
'Gallows Hymn' trapt af met een bijzonder rustige tromroffel en haast akoestische bas en gitaarklanken, om stilaan uit te groeien tot een episch meesterwerk dat de luisteraar meedogenloos meesleept. Wanneer de band voluit gaat, is iedereen immers reeds meegesleurd in het bezwerende thema van het nummer. De klaaglijke zang van frontman Nemtheanga legt nog eens extra de nadruk op het melancholische karakter van de band en in het bijzonder dit mistroostig muziekstuk. Dat er een fikse dubbele basroffel opduikt in het nummer doet daar niets aan af, integendeel. Dankzij de repetitieve gitaarlijn wordt het onafwendbare noodlot van de man die veroordeeld is tot de galg precies dik in de verf gezet.
Meer over Primordial
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
