Vorig jaar was hij de beloofde gast op het Klarafestival, maar wegens gezondheidsredenen moest hij afhaken. Dat iemand met de status van Bernard Haitink hem toen verving als dirigent van het Concertgebouworkest Amsterdam, bewijst dat Mariss Jansons momenteel tot de allerbelangrijkste dirigenten van zijn generatie behoort. Ook zijn recente opname met twee werken van Tchaikovsky is daar een bewijs van. De dramatische vijfde symfonie brengt Jansons zonder de gebruikelijke pathetische overdrijvingen, maar daarom natuurlijk niet gespeend van dramatiek. Bijgestaan door de schitterende strijker- en blazersectie van het Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks werd het een briljante opname, waarop ook Tchaikovsky's jonge werk 'Francesca da Rimini' te horen is.
Het hier gepresenteerde derde deel van Tchaikovsky's vijfde symfonie is de gekende wals. De moeilijkheid is om hierin genoeg contrast te scheppen met de twee meer zwaarwichtige omgevende delen, maar tegelijk niet in lyrische banaliteit te vervallen. Jansons koos er daarom voor de openende strijkerssequens niet extreem warm te laten klinken. Het karakter is in zijn totaliteit weliswaar dartel en het deel ademt een hoopvolle sfeer, maar in goed geprononceerde baslijnen kondigt Jansons het nakende drama aan. Door bovendien de solistische passages te benadrukken, zonder daarbij afbreuk te doen aan de enorme continuïteit van het werk, creëert Jansons een prachtige oase binnen Tchaikovsky's hemelse vijfde symfonie.
