De Britse draaitafel- en sampleartiest Philip Jeck werd geboren in 1952 en studeerde visuele kunst aan het Darlington College in Devon, Engeland. Vroeg in de jaren '80 geraakte hij in de ban van de experimenten met platenspelers (bij voorkeur ouder materiaal) en elektronica. Hij maakte muziek voor theater- en dansproducties en belandde zowel in het artistieke circuit van kunstgaleries als in dat van de parties waar hij zijn dj-techniek verfijnde naar het model van de grote Amerikaanse hiphop-dj's als Grandmaster Flash.
In 1993 won hij de Time Out Performance Award voor zijn 'Vinyl Requiem', waarvoor hij niet minder dan 180 platenspelers, 12 diaprojectors en 2 filmprojectors in stelling bracht. Dit project bracht hem ook naar Gent voor het Time Festival.
Jeck is er als klankmanipulator (de muziek op de gebruikte platen is voor hem slechts materiaal waarmee hij zelf aan de slag gaat) niet vies van om een stapje buiten de geijkte dj-paden te zetten. Zo zijn sommige van zijn albums live opgenomen, al dan niet in samenwerking met andere artiesten als de Deense beeldhouwer Jacob Kirkegaard en met avant-garde muzikanten als Otomo Yoshihide en Martin Tetreault. De resultaten hiervan zijn te horen op respectievelijk 'Soaked' en 'Invisible Architecture #1', beide verschenen op het label Touch, waar in 2003 het album '7' uitkwam. In 2004 verscheen 'Songs for Europe' (Asphodel) waarvoor Jeck samenwerkte met zijn collega Janek Schaefer. Op dit album put het duo uit oude Griekse en Turkse platen, waarmee Jeck weer laat zien en horen dat draaitafels niet per definitie op de dansvloer moeten mikken.
Over de audio
'7' is, zoals de titel al laat vermoeden, Jecks zevende soloplaat. Aan de basis van de zeven nummers op de cd liggen opnames die hij thuis of tijdens concerten in Groot-Brittannië, Duitsland of België maakte met behulp van platenspelers (van de merken Bush, Ferguson, Fidelity of Philips), een minidiskrecorder en Casio keyboards.
'Wipe' werd oorspronkelijk gemaakt voor een video van Marisa Zanotti. Het nummer voert de luisteraar mee op de drone en ambientgolven van een kamerbrede harmonie. De aanwezigheid van mysterieuze koorklanken laat de muziek zweven, alsof die in de lucht hangt en maar niet te vatten is. Wanneer Jeck enkele ritmische patronen introduceert en de brede ambient explicieter gaat filteren, lijken de koorstemmen slechts herinneringen te worden die alleen nog als spookfiguur aanwezig zijn.
Meer over Philip Jeck
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
