De Nederlandse Nynke Laverman studeerde aan de Academie voor Kleinkust, een afdeling van Amsterdamse De Theaterschool. Ze werkte bij het Friese theatergezelschap Tryater dat in het Fries en andere talen speelt en presenteerde een muziekprogramma op de Friese tv-zender Omrop Fryslân. Haar affiniteit met de taal uit het noorden van Nederland krijgt ook een centrale plaats in haar werk onder eigen naam.
Van meet af aan werd haar muziek beïnvloed door de fado, zoals reeds te horen was op haar debuut ‘Sielesâlt’ uit 2004. Later volgden de albums ‘De Maisfrou’ (2006), ‘Nomade’ (2009) en ‘Alter’ (2013). Naast de fado zocht Laverman ook inspiratie in Zuid-Amerika en Mongolië, waar ze en tijdje bij een groep nomaden verbleef. Voor haar cd’s werkte ze samen met producers Valgeir Sigurdsson (Björk, CocoRosie, múm) en Javier Limón (Yasmin Levi).
Hoe duidelijk de fado in ‘Dûns Fan de Siedden’ ook naar voor komt, het nummer is veel meer dan een stijloefening en het gebruik van het Fries is daarvan nog niet de meest opvallende uiting.
Hoe persoonlijk Nynke Laverman haar muziek kleurt, is minstens evenveel te horen in het arrangement waarin het nummer gestoken wordt. Vertrekkend vanuit een instrument bouwt de textuur geleidelijk aan op, waarbij het klokkenspel, de donkere, metaalachtige percussie en de hoekige accenten laten horen dat de Portugese muziek een inspiratiebron, maar zeker geen eindpunt is.
Opmerkelijk aan de begeleiding is bovendien de dosering. Hoe het geluid ook aangroeit, nergens worden de stem of de song op zich er door versmoord. Een sublieme evenwichtoefening die ‘Dûns Fan de Siedden’ tot een fijngeslepen diamant maakt.
