Nisia is het duo van de Siciliaanse zangeres Emanuela Lodato (die ook percussie speelt) en bassist Vincent Noiret, bekend van bij onder andere Ghalia Benali, Tricycle en Zefiro Torna. Samen grasduinden ze in het Siciliaanse liedrepertoire, zoals het opgetekend en bewaard werd door liedverzamelaars, met als resultaat de cd ‘Eredità’ (erfenis), verschenen op het Belgische label Home Records. Op dit album krijgen Lodato en Noiret het gezelschap van onder andere percussionist Massimo Laguardia en Pablo Golder op diatonische accordeon.
Hoe centraal de rol van zangeres Emanuela Lodato op ‘Eredità’ ook mag zijn, in ‘Oi Nenna Nenna’ is het het accordeon van Pablo Golder dat, begeleid door de contrabas, de melodie voorstelt. Deze oorwurm van de bovenste plank wordt meteen daarna overgenomen door Lodato, daarbij alleen begeleid door Noiret. Met enkele subtiele ingrepen zorgt het duo voor muzikale evolutie. Zo wordt de zangpartij van Lodato in tweede (gezongen) strofe aangevuld met een tweede stem en voorziet Noiret de derde strofe van meer ritmische beweging.
Daarna is het aan de charme van de melodie om de luisteraar bij de les te houden, tot het stuk plots stilvalt. Dit is niet het begin van het einde, maar van een brugdeel waarin het tempo plots de hoogte in wordt gejaagd. Met het toevoegen van percussie en het nog een versnelling hoger schakelen (3:28) wordt de spanning verder opgevoerd. Van dan af wordt de luisteraar van links naar rechts getikt. Eerst neemt Noiret de melodie over, waarna die terug bij Lodato belandt die daarna plaats ruimt voor een episode waar de percussie het voor het zeggen heeft.
Wat de zangerige melodie van het begin overkwam, gebeurt ook bij het kolkende ritme van het snel draaiende brugdeel. Plots komt er een einde aan het energieke samenspel, waardoor de licht weemoedige melodie die de eerste helft van het lied kleurde alsnog het laatste woord krijgt.
