Nile is een fenomeen. Deze band is er in zijn eentje in geslaagd om het begrip death metal naar geheel ongekende hoogtes te tillen, schijnbaar met de vingers in de neus. Opperhoofd Karl Sanders timmert ondertussen zo'n twintig jaar aan de weg, maar het is pas vrij recent dat hij – dankzij Nile - van het succes mocht proeven. Nile gaat veel verder dan andere death metalbands: het Egyptische concept vertaalt de band in mysterieuze teksten en tussen het muzikale geweld waren bizarre samples en Arabische instrumenten rond. Gelukkig zijn de songs van Nile steevast vakkundig opgebouwd en blijven ze spannend, zelfs na de tiende luisterbeurt. Dat zit hem vooral in het feit dat Sanders en co. vernuftig afwisselen tussen snelheden en het brute geweld niet als het hoogste goed aanzien maar ook ruimte inbouwen voor wat introspectie. Zelfs met dat laatste in het achterhoofd geldt nog steeds: "Waar gehakt wordt, vallen spaanders" en Nile hakt als de besten.
Over de audio
'Annihilation of the Wicked' is reeds het vierde album van Nile. Daar waar voorganger 'In Their Darkened Shrines' een veelheid aan samples en traditionele Oosterse instrumenten gebruikte, valt meteen op dat de inbreng van die zaken op 'Annihilation of the Wicked' tot een minimum herleid zijn. De gitaren, bas en drums overheersen de schijf. Deze keer worden de fantastische beelden uit het oude Egypte vooral tot leven gebracht via deze drie instrumenten. Arabisch getinte solo's gaan hand in hand met raggende riffs en vermorzelende drumpartijen. Een beter voorbeeld van de dodelijke efficiëntie van Nile dan 'Cast Down the Heretic' valt bijna niet te vinden. De band speelt met tempowisselingen en ondanks het brute karakter van de muziek zitten er in het geheel subtiele toetsen verstopt. Dat maakt dat een nummer als dit boeiend blijft. De blaffende vocalen, gebracht door drie leden van de band, zorgen voor extra variatie en zijn de kers op de taart.
Meer over Nile
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
