Jonge musici hebben er nog wel eens last van dat ze de wereld koste wat het kost willen laten zien wat ze kunnen. Een virtuoze behandeling van een instrument moet dan gelijk staan aan het maken van goede muziek. Dat is een misvatting. Goede muziek begint bij een goede compositie. Het jonge Narcissus Quartet barst van het talent. Alle vier de muzikanten beheersen hun instrument tot in de puntjes. En laten ze dit ook horen? Ja, maar niet op de hierboven geschetste manier. Het gaat deze jonge honden echt om de muziek. Pronken met hun talent komt daar niet aan te pas. En gelukkig maar. Zonder dit besef had hun eerste cd 'Narcissus' namelijk nooit het uitgebalanceerde pareltje 'Bill & Pierre' bevat.
Over de audio
'Bill & Pierre' is wellicht een wat atypische track van 'Narcissus'. Elders op deze cd wil het kwartet nog wel eens zwaar op de hand zijn. Zoniet hier. 'Bill & Pierre' is een opmerkelijk lichtvoetige melodie die zonder omhaal wordt ingezet door de heldere sopraansax van Robin Verheyen. De zorgeloze toon van het nummer wordt langzaam ingewikkelder en gelaagder. Elk instrument krijgt zijn moment op deze track en steeds als er een nieuwe stem op de voorgrond treedt, wordt de compositie minder doorzichtig en wordt de stemming drukker. Lijnen beginnen door elkaar te lopen en beginnen elkaar zelfs te achtervolgen. Dit gaat voortdurend gepaard met een knipoog. Het haast hinkelende ritme zorgt ervoor dat het een track vol humor is. Dit wordt bewonderenswaardig consequent doorgevoerd. Ook al desintegreren de verschillende melodielijnen en valt de samenspraak na ongeveer twee en een halve minuut volledig stil, de onhoorbare metronoom tikt door en het onverwoestbare themaatje komt weer boven drijven. Langzaam dooft de kaars nu uit, maar de melodie stopt zo abrupt dat de suggestie achterblijft dat deze track eeuwig door blijft spelen.
Meer over Narcissus Quartet
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
