Klezmermuziek uit Vlaanderen? Ze bestaat, maar dan wel in een bijzonder eigenzinnige vorm. Het vijfkoppige Mishtu Orchestra combineert de Joodse muziektraditie met een jazzachtige improvisatieflair, elektrisch versterkte instrumenten, en arrangementen die vaker aan Peter Vermeersch' experimentele bigband Flat Earth Society dan aan "echte" klezmer doen denken. Mishtu Orchestra is een "samenraapsel" van muzikanten, maar zeker niet in een negatieve betekenis van dat woord. Elk groepslid houdt er minstens één bijkomende activiteit op na bij vrij onbekende, jonge groepen: gitarist Frederik Segers bij het funk-rapgezelschap Members of Marvelas, Jan Goossens beroert de (contra-)bassnaren bij Skeemz en Kraafs, drummer Dimitri Simoen participeert aan de "jazz-kamermuziek" van Brick Quartet en aan de Balkan-baldadigheid van Va Fan Fahre, en saxofonist Zeger Vandenbussche bezet een postje in het jazzcombo Moker. Ten slotte is er klarinettist Jeroen De Pessemier: vroeger kon hij al zijn ei kwijt als keyboardspeler bij de Gentse elektropopgroep Bolchi, maar nu werpt hij zich ook op als initiatiefnemer, voornaamste materiaalschrijver en producer van Mishtu. 'Marchandise', de eerste cd van het Orchestra, is géén voer voor klezmerpuristen, maar wie niet vies is van een onorthodoxe en complexloze benadering van het genre, zal zeker niet ontgoocheld zijn.
Over de audio
Titeltrack 'Marchandise' is veruit het minst klezmergetetinte nummer van het album, maar het is ongetwijfeld wél de sterkste De Pessemier-compositie. Niet dat de track echt veelbelovend van start gaat: de eerste minuut gooit Mishtu de luisteraar een amalgaam van "freakerige" geluidjes toe – een atonale klarinet (of sax?), een gitaarriff met één noot, onbehouwen drums. Zodra verschillende blaasinstrumenten de Spaansgetinte basismelodie introduceren, komt er wat structuur in de zaak – hoewel het geheel toch vrij manisch blijft klinken. Vanaf 2'15" zakt de geluidssterkte lichtjes en wordt alle ruimte gelaten aan een uitgesponnen saxsolo, terwijl de gitaar leentjebuur speelt bij de bekende riffsound van TC Matics 'Oh La La La'. Een goede minuut later wordt het basisthema hernomen, dat vanaf ongeveer 4'00" langzaam begint uit te monden in een triomfantelijke apotheose. In de climax van de laatste minuut wedijveren de elektrische gitaar en de blazers met elkaar in het creëren van half-om-half consonant-dissonante klanken: een uistekend voorbeeld van de beheerste, jazzy anarchie die Mishtu Orchestra op veel nummers van haar cd tentoonspreidt.
Meer over Mishtu Orchestra
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
