Wanneer Matthew Shipp zich achter een klavier zet, zal het resultaat grillig en speels zijn. Shipp combineert op 'One' zijn harde, percussieve pianospel met korte, swingende frases die dartel door de zware akkoordenclusters fladderen. Hij bouwt een geflipte, auditieve wereld op waarin de luisteraar van alle kanten wordt bestookt met scherpe, muzikale splinters.
'One' vraagt heel veel concentratie om in één aandachtige beurt te beluisteren. Shipp gebruikt complexe akkoorden, donkere polyritmiek en contrapunt waar menig satanaanbidder van begint te rillen. Voor wie zijn stoute schoenen aantrekt en niet bang is van wat pianomuziek, is deze plaat een aanrader.
Over de audio
"Gamma Ray" begint met een hikkend, staccato thema dat zo uit de hoekige geest van Thelonius Monk zou kunnen komen. Het thema wordt met een scherpe attack ingezet en wordt dan voorzien van een zware walking bass die in het allerlaagste octaaf van de piano wordt gespeeld. Shipp incorporeert percussief gehamer, dissononante oprispingen, hoekige melodieknoesten en vingervlugge, stormachtige lijntjes de luisteraar in gevaar brengen. Dynamiek en vorm worden nauwgezet verzorgd. Shipp werkt met (voor hem) afgelijnde patroontjes die in elkaar worden gevlochten.
Meer over Matthew Shipp
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
