Voor Manou Gallo bassiste van Zap Mama werd, had ze zich reeds op een drastische manier in de kijker gewerkt binnen haar gemeenschap in Divo, een kleine stad in het westelijk deel van Ivoorkust. Naar eigen zeggen werd ze zelfs tot op zeker hoogte voor een heks aanzien, toen ze op de 'Atombra' (de grote, 'pratende' drums) begon te spelen tijdens een begrafenisceremonie, een handeling de normaliter alleen door mannen gesteld mag worden. Ritmische drive zal vanaf dan een constante zijn in haar muzikale leven dat zich verder ontwikkelt via de basgitaar, Zap Mama en de Tambours de Brazza. Op 'Dida' laat ze horen waar haar ritmische ontwikkeling haar gebracht heeft. Voor diegenen die haar schijnbaar zoete, maar in wezen venijnige en weerbarstige ritmische taal kunnen volgen, of het althans willen proberen.
Over de audio
'Gou' uit de cd 'Dida' is een mooi voorbeeld van hoe Manu Gallo en haar band met het tempo/ritmegevoel van de luisteraar rammelt. Het haast 'commerciële', fusionachtige begin is hiervoor een misleidende aanzet. De duidelijkheid waarmee het nummer start moet al vlug plaats maken voor vlottende ritmes die net niet binnen een gemakkelijke beat passen. Haast plagerig lijkt Gallo het tempo te versnellen, terwijl het in feit gewoon gaat om één of enkele instrumenten die gewoon net iets prominenter naar voor komen. De rol die de bas en de percussie hierbij spelen is niet te onderschatten. Naar het einde toe gaan echter ook de stemmen buiten de lijntjes: het is dan maar aan de luisteraar om te beslissen wie de basisbeat aangeeft.
Tot 16 februari is deze audiotrack is een première: de fullcd 'Dida' zal pas dan officieel in de rekken liggen.
Meer over Manou Gallo
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
