De Canadees Loscil ofte Scott Morgan houdt van muzikaal evenwicht. Op zijn vierde langspeler, 'Plume', heeft hij een aantal bevriende muzikanten richtlijnen voor nummers gegeven, hen laten improviseren en dat geheel naderhand vakkundig elektronisch verknipt, bewerkt en naar eigen hand gezet. Van het origineel is allicht nog weinig overgebleven in de negen heerlijk zwevende ambientnummers. Deze invalshoek geeft een organische dynamiek aan de plaat. Een balans tussen licht druppelende of ijle elektronica, verweven klanktapijten en dieper tokkelende ritmen en bastonen geeft blijk van grote vakkundigheid en brengt de luisteraar moeiteloos in trance. Dat neemt niet weg dat 'Plume' met zijn dromerige karakter een heerlijke diepgang kent die toch de aandacht weet vast te houden.
Over de audio
'Zephyr' bevat het meeste dynamiek op de plaat en leent zich, met zijn beperkte duur van 'slechts' vijf minuten, het best tot afzondering van het geheel. 'Plume' kent immers een globale, zacht warme roes van zweverige synthesizergolven en ijle gitaartonen. Het nummer komt dan wel voorzichtig op gang met een hoge loop en bevreemdende, klagerige tonen, maar de pulserende rust die erop volgt geeft mooi de globale, enigszins doffe sfeer van de plaat weer. Langzaam maar zeker komen pianotoetsen, tikkende ritmen en winderige geluiden naar voren en blijkt de wazige roes uit veel in mekaar gevlochten klanken te bestaan. Wanneer halverwege klaterende ritmen naar voren treden en door opwippende tonen worden gevolgd, is het klankuniversum volledig. Op vakkundige wijze klimt het nummer op tot een glorieus totaalspektakel dat toch niet te sterk durft te overdonderen. Sereniteit en ingetogenheid lijken troef in 'Zephyr', dat even mooi uitdooft dan het opgroeit. Het is overigens niet verboden deze track meermaals te beluisteren om de volledige diepgang ervan te kunnen doorgronden.
Meer over Loscil
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
