Linus moet zowat de gedroomde combinatie zijn voor elke zaaluitbater. Geen gedoe met decibelmeters, geluidslimieten of nachtlawaai, want met een minimum aan middelen voor een maximum aan rendement laat het duo van Ruben Machtelinckx en Thomas Jillings op het pas verschenen album 'Onland' de muziek spreken en niet de decibels.
Dat Machtelinckx (1986) een zwak heeft voor sonore verfijning kon het jazzpubliek eerder al horen op zijn album ‘Faerge’ uit 2012, opgenomen in het fraaie gezelschap van Hilmar Jensson, Joachim Badenhorst en Nathan Wouters. Met deze laatste en Kurt Van Herck speelt de gitarist ook in het trio Amydala en met zijn collega Karl Van Deun vormt hij een vast gitaartweespan.
Saxofonist Thomas Jillings van zijn kant is te horen in het Zahir Collective, het Jennik Verlinden Quartet en Sextet en het Outpost Quartet. Daarnaast is hij de leider van An Expedition into the Mind of Sgt. Fuzzy met daarin ook Bert Dockx, Gerri Jäger, Nathan Wouters en… Ruben Machtelinckx.
De kracht van sonore breekbaarheid: hoe fragiel het spel van Machtelinckx en Jillings ook mag zijn, aan flauwe weekhartigheid hebben de twee een broertje dood. Het getokkel van Machtelinckx mag op ‘Peterson’ dan weer erg zacht klinken (door de lager gestemde baritongitaar wordt het trouwens nog wat warmer dan gewoonlijk), de onderlaag die hij daarmee legt, is wel elegant solide. Voorzichtig laat hij de harmonie verschuiven waarop Jillings een zacht aangeblazen, weemoedige melodie neer vlijt. Hoe lyrisch de saxofonist op zijn beurt denkt, wordt nog duidelijker in de solo, die haast onherkenbaar uit het thema - ‘Peterson’ is een compositie van Machtelinckx - voortkomt. Nergens laat Jillings het soleren verworden tot louter “presteren”, waardoor de fragiliteit van de muziek steeds intact blijft.
Jillings en Machtelinckx zelf over ‘Petterson’:
"In dit stuk hoor je onze invloeden vanuit de pop en folk heel sterk. Ik vind het bijna grappig dat we qua sound sterk aanleunen bij deze genres (waarmee we beiden vanuit onze jeugd meer vertrouwd zijn), maar hier toch kiezen voor een typische jazzstructuur: thema-solo-thema. We proberen vaak in onze composities deze vorm te vermijden. Het is namelijk compositorisch veel fijner om die symmetrie te doorbreken, maar soms is de combinatie ook net goed."
"We zoeken altijd naar een sound waarin het niet klinkt alsof een solist “over een stuk speelt”. Geïmproviseerd of niet, wat het melodie-instrument speelt moet een wezenlijk deel van de compositie zijn, in de juiste sfeer, met de juiste gevoeligheid. Een manier voor ons om dit te bereiken is veel aandacht te geven aan melodische helderheid. Met virtuositeit is niets verkeerd, maar te veel noten zouden een soort van kloof creëren tussen het gecomponeerde en het geïmproviseerde deel van een stuk, zeker wanneer de melodie van de compositie vrij simpel is. Het ideaal is compositie en improvisatie niet kunnen uiteenhalen."
‘Petterson’ werd opgenomen in deSingel in November 2013 door Christophe Albertijn. Deze opname is een ruwe mix zonder mastering en is niet in de handel verkrijgbaar.
