Zwartgeblakerde zielen overal ter wereld kunnen zich verlustigd in de handjes wrijven, want het meest geniale infernale duo ooit is weer bij elkaar! De split van Limbonic Art liet immers een grote gapende wonde achter in het spectrum van symfonische black metal. Zoals het grote heren betaamt, maakten Morfeus en Daemon er zich immers nooit makkelijk vanaf, maar speelden zij constant met songconventies en gaven hun toetsen werkelijk een toegevoegde waarde aan het geheel in plaats van louter opvulling te zijn. Dat is op hun wedergeboorte niet anders: afwijkende songstructuren, enorm veel afwisseling, magische toetsenpartijen en rauwe razernij, dit album heeft het weer allemaal.
Over de audio
Het is even opletten geblazen aan het begin van deze song, want Limbonic Art begint bedrieglijk rustig, met een zacht sferisch toetsentapijtje, vooraleer de hel letterlijk losbarst. Onder de snijdende gitaarlijnen en de haast maniakaal doordraaiende drums gaat nochtans een uitgekiend nummer schuil, dat zijn schoonheid en kracht niet prijsgeeft van de eerste luisterbeurt. Immers, de melodie is niet op een-twee-drie te vinden. Maar gelukkig wordt er ook een lichte akoestische break ingelast, om de platgebeukte luisteraars even op adem te laten komen. Zoals het dit duo echter betaamt, zit die break niet waar iedereen hem zou verwachten. Zo blijft er achter iedere hoek een verrassing zitten.
Meer over Limbonic Art
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
