Liesa Van der Aa, afgestudeerd in de richting kleinkunst aan het toenmalige Herman Teirlinck Instituut, verandert graag van gedaante: niet alleen als actrice, maar ook in haar muzikale persoonlijkheid van zangeres-violiste. In 2012 verscheen haar debuut ‘Troops’, grotendeels solo opgenomen met de hulp van Boris Wilsdorf, de vaste technicus van de Einstürzende Neubauten. De klassiek geschoolde Van der Aa (in het verleden nog frontvrouw van de band Louisa’s Daughter) bracht de plaat alleen op het podium, versterkt met effectpedalen en loopstation, maar ook in het gezelschap van drie bevriende (rock)muzikanten. Een jaar na ‘Troops’ nam ze het grootste deel van de songs van haar debuut opnieuw op, nu in het gezelschap van haar drie vrienden en een koor. Dat Van der Aa momenteel aan een opera werkt met het Solistenensemble Kaleidoskop laat vermoeden dat ze nog niet besloten heeft om zich in een gedaante te nestelen.
Het was volgens Liesa Van der Aa zelf voor dit project niet de bedoeling om koorarrangementen te maken die louter zouden dienen als ondersteuning van de hoofdmelodie. Dat het hiermee menens was, valt in ‘Lost Souvenir’ snel op: aanvankelijk tekenen de zangers in het arrangement voor een golvende laag die gedragen wordt door stompende drums, maar later is het koor te horen in driestemmige polyfonie die de muziek heel expliciet de richting van de klassieke muziek uitstuurt. Bovendien worden hier vervolgens verschillende eerder te horen instrumentale en vocale fragmenten van de song boven geplakt, waardoor de gelaagdheid nog toeneemt.
Tegenover de inzet van het koor staan de drie muzikanten waarmee Van der Aa geregeld te horen is: Pieter-Jan De Smet, Ephraim Cielen en Arne Leurentop. Met deze drie in de rangen gaat Van der Aa’s muziek meer de richting van de rock uit die, in combinatie met de verschillende gedaanten waarin het koor te horen is, het totaalbeeld van ‘Lost Souvenir’ nog verder uitdiept.
