Kim Hiorthøy is terug! Acht jaar hebben pers en muziekliefhebbers moeten wachten op het vervolg van het magistrale 'Hei' uit 2000. Ondertussen was er het zoethoudertje 'Melke' (2002) met b-kantjes en rariteiten. Hiorthøy bleef ook actief als grafisch kunstenaar met ontwerpen voor o.a. Motorpsycho. Maar nu laat deze Noor eindelijk van zich horen met 'My Last Day'. Opnieuw gaat Hiorthøy aan de slag met klassieke instrumenten, poppy melodieën, field recordings en beats allerhande. Hij misbruikt al deze elementen om er zijn eigen universum mee te construeren. Op 'My Last Day' ontpopt Hiorthøy een sound die even geflipt kan zijn als de 'Drukqs'-periode van Aphex Twin, maar dan met de uitgekiende structuren van een volgroeide Plaid. Alle elementen krijgen voldoende speelruimte, maar meester Hiorthøy behoudt het overzicht.
Over de audio
Op 'Album' mag er gedanst worden, zoveel is duidelijk. De snelle, monotone pianoaanslagen doen denken aan de oude ravetracks. De bliepende synthesizers en krakende beat versterken het handen-in-de-lucht-gevoel. In de verte gaat er al iemand volledig loos. De melodie doet denken aan een kinderliedje dat een gabber make-over krijgen. Ondertussen geeft een contrabas de opzwepende track een donkere ondertoon. En dan, dan gaat het plotseling even heel hard. De snelle beats blazen het dak er af. Jammer genoeg komt een stem het feestje bedaren. Maar de piano en synthesizer hebben de smaak te pakken en willen blijven gaan. Uiteindelijk kan er maar één winnen...
Meer over Kim Hiorthøy
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
