Twee grootmachten die de degens kruisen: het lijkt wel een thema voor een fantasy-roman. De Nederlandse ambientknutselaars Kettel en Secede leerden elkaar kennen via het progressieve label SendingOrbs en smeedden plannen om samen een plaat ineen te draaien. Het langverwachte ‘When Can’ wendt zich echter grappig genoeg af van alles wat ruikt naar futurisme, space, fantasy en bijbehorende digitale muzikale sfeercreaties. In ruil daarvoor krijgt de allicht verraste fan een klankavontuur vol melodieuze thema’s en live instrumenten als gitaar, harp, fluit en drumstel. De elektronische ondersteuning blijft aanwezig en zorgt voor een oneindig rijke inhoud van ideetjes, gedetailleerde afwerking en onderhuidse suggesties via samples en uitgekiende digitale klanken.
Het is dus een grote verrassing om plots ratelende landsknechten, een Gregoriaans koor of een rondedans tegen te komen die thuis hoort in Versailles ten tijde van de renaissance. Die laatste is het basisthema voor het grappige ‘Pentimento’, dat een prachtige brug slaat tussen oud en modern. Het traag slepende thema op klavecimbel, hoorn en fluit roept meteen beelden op van hoepelrokken, hoge pruiken en stijve aristocratie met ingestudeerde danspasjes. De spottende ondertoon in het nummer valt echter moeilijk te negeren. Een en ander valt af te leiden uit de subtiele klankverandering in de achtergrond en de grappige “oehoe” uil die zich plots laat opmerken. Maar ook de baslijn van een akoestische gitaar hoort hier oorspronkelijk niet echt thuis.
Een steeds grotere gelaagdheid van digitale strijkers en elektronische sferen maakt zich van dit nummer meester tot de eenvoudige rondedans uitgroeit tot een heus orkestraal thema. Dan ontploft het helemaal. Morricone-achtige ridderkreten treden bij, evenals een soort ratelende percussie wat het geheel weer een Oosters tintje geeft. Lagen breken open en een mondharp, kerkklok en aangestreken lucifer sluiten af, waardoor de track met zijn eenvoudige melodie uiteindelijk wat lijkt weg te hebben van een malle kermismolen.
