Voor Rio Bahia besloten de Braziliaanse nachtegaal Joyce en de eveneens uit Brazilië afkomstige Dori Caymmi hun jarenlange vriendschap per album te verzilveren. Beiden kind aan huis bij Braziliaanse groten als Antonio Carlos Jobim, Joao Gilberto, Vinicius de Moraes en uiteraard Dorival Caymmi, de vader van Dori Caymmi, leerden ze elkaar toch pas kennen bij de opname van Joyce's eerste album "Joyce" in 1968. Dori Caymmi nam toen vooral de orkestratie voor zijn rekening, wat overigens samen met het schrijven van arrangementen tot op heden nog steeds zijn hoofdbezigheid is. Datzelfde album, dat Joyce op 18 jarige leeftijd opnam, zorgde door de feministische pose die ze opnam voor heel wat controverse in Brazilië en maakte haar op slag bekend. Bijna 40 jaar verder is Joyce inmiddels al aan haar 25ste album toe en dat is er door de enorme vastberadenheid en rust van de plaat ook aan te merken.
Over de audio
Historisch zijn Rio en (Salvador de) Bahia beide geografische hoofdsteden van Brazilië geweest (tot Brasilia in 1960 de hoofdstad werd), maar beide kuststeden zijn nog steeds de culturele bakermat van Brazilië. Terwijl Bahia het sterkste de Afrikaanse cultuur heeft geïntegreerd, is Rio vooral bekend als de wieg van de samba, choro en de bossa-nova. Ook socio-cultureel staan de twee steden bekend voor een aantal verschillen, zoals onder andere het verschil in de typische karaktertrekken van de inwoners. Daar waar de typische Baiano een luiaard is, is de Carioca (van Rio afkomstig) eerder gesofisticeerd. Het is precies dat culturele verschil dat het centrale thema is van de track 'Rio Bahia': een liefdesaffaire tussen een Bahiaans meisje en een aantrekkelijke Carioca zorgt klaarblijkelijk voor heel wat stereotypische akkefietjes.
"He's always plugged in the net / While I go to work" versus
"She's always praying for her saints / But ends by calling my orixa (een Afro-Braziliaanse godheid)". Joyce baseerde deze eigen compositie op een nummer van Dori Caymmi Senior 'Acontece Que Eu Sou Baiano', die een halve eeuw eerder al eens een loopje nam met het thema.
Het nummer zet naast de stemmen van Joyce en Dori Caymmi ook jazzpianist Kenny Werner op de voorgrond, met wie Dori Caymmi al vaak samenwerkte. Joyce leerde jazz kennen en appreciëren door Dori Caymmi en het is dan ook niet verwonderlijk dat er op dit album heel wat jazzinvloeden te horen zijn.
Meer over Joyce with Dori Caymmi
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
