Jon Hopkins (opgegroeid in Londen) koppelt fijne en melodische elektronica aan zweverige pianoarpeggio's en farden strijkers. Op heel jonge leeftijd begon hij piano te spelen en als 12-jarige belandde Hopkins op het Royal College of Music. Zijn eerste album 'Opalescent' verscheen in 2001, gevolgd door 'Contact Note' (2004) en 'Insides' (2009). Naast zijn eigen werk, was Hopkins ook actief aan de zijde van andere muzikanten. Zo was hij co-producer voor albums van onder andere David Holmes, Brian Eno en Massive Attack en was hij te horen op Coldplay's 'Viva La Vida'.
Over de audio
Op 'Insides', de titeltrack van zijn laatste album, trekt Jon Hopkins voluit de kaart van de elektronica. De repetitieve, korte melodieën worden gemengd met allerlei vormen van digitaal geluid: van de bescheiden, kort, glitch-achtige snippers, tot bredere lagen die het geheel een meer dramatische lading geven. Door het combineren en doseren van de verschillende elementen en het laten evolueren van de beats, wisselt de muziek geregeld van gewicht: van zwevend naar zwaarder slepend. De opbouw gebeurt daarbij niet rechtlijnig; geregeld neemt Hopins wat gas terug, om daarna een tandje bij te steken. Hierdoor moet hij niet uitpakken met een grote climax om het nummer voor de volle duur boeiend te houden.
Aan de basis van de track liggen twee, elkaar om de zeven seconden afwisselende akkoorden. Op 2'22" besluit Hopkins het verloop te ontregelt: de te verwachten harmonische wisseling komt er niet. Pas op 2'29" is die er, maar ook nu blijft de harmonie "te" lang hangen: de verandering die te verwachten was op 2'36" wordt uitgesteld tot 3'04". Ook met dit soort ingrepen weet Hopkins de luisteraar te prikkelen, en 'Insides' te beladen met kleine verrassingen.
Meer over Jon Hopkins
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
