Zeven jaar duurde het, vooraleer Jeroen van Herzeele nog eens een plaat opnam onder zijn eigen naam. Na een succesvolle tournee vorig jaar, dook hij met zijn groep enkele dagen de studio in om het repertoire te vereeuwigen. Het resultaat is het broeierig album 'Da Mo', waarin de erfenis van saxofonist John Coltrane duidelijk aanwezig is. Zowel qua geluid als qua intensiteit vervolgt het kwartet Coltrane's zoektocht naar waarachtige muziek, wat afwisselend prachtige ballades en doorleefde free-jazz-escapades oplevert. Jeroen van Herzeele laat zijn tenorsax meer getormenteerd klinken dan ooit tevoren, pianist Fabian Fiorini zwalpt van de ene kant van het klavier naar de andere, Giovanni Barcella tekent voor precisiedrumwerk en Jean-Jacques Avenel legt solide baspartijen neer. Een topformatie in uitstekende vorm, dat is wat 'Da Mo' meer dan een uur lang in petto heeft.
Over de audio
De eerste noten van 'Da Mo Crosses the River' voelen meteen aan als een geseling, zo wanhopig klinkt het breekbare geluid dat Jeroen van Herzeele uit zijn sax tovert. De inval van Fabian Fiorini (0'37"), met een zinderend akkoord vol spanning, vergroot het gevoel van ontheemding. Het einde lijkt nabij, de sax van Jeroen van Herzeele blaast op stervens na dood de laatste noten uit, tot Fiorini een tweede doodstrijd mag inluiden (1'07"); een strijd die deze keer intenser en langduriger zal uitgevochten worden. Er ontstaat een innige dialoog met Jean-Jacques Avenel, waar ook Barcella subtiel toe bijdraagt. Als van Herzeele terug invalt (1'59"), is het geheel al een kluwen geworden van onafhankelijke lijnen. Fiorini laat dreigende akkoorden horen, Avenel en van Herzeele lijken gepresseerd door een nakend gevaar. Barcella's gejaagde drums stuwen het kwarte vooruit met ruisende cimbalen. Die wervelwind aan geïmproviseerd materiaal bereikt een culminatiepunt aan 5'00", waar verscheidene stemmen verstommen maar de spanning nog steeds onontkoombaar is. Uiteindelijk lijkt de relatieve kalmte terug te keren (5'45"), eenmaal de akkoordische draaikolk tot bedaren komt en een gevoel van grote harmonie terugkeert. Da Mo heeft de overkant van de rivier bereikt, en het thema doet plechtig uitgeleide (6'09"). De melodie is ongeëvenaard in haar puurheid; van Herzeele presenteert haar met een overweldigende overtuigingskracht. Wat begon als een pijnlijk avontuur, loopt kortom hemels af. Prachtig!
Meer over Jeroen van Herzeele Quartet
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
