Pianist en componist Jean-Luc Fafchamps werd geboren in 1960 in Brussel. Hij studeerde piano, kamermuziek en harmonie aan het conservatorium van Bergen en economie aan de UCL. Zijn muzikale voedingsbodem strekte zich uit van de klassieke pianomuziek tot improvisatie en rock, maar geleidelijk aan verschoof zijn aandacht meer en meer richting de hedendaagse klassieke muziek. Hij stond aan de wieg van Musica Libera (een vereniging ter verspreiding van actuele muziek) en Le Bureau des Pianistes. Met dit collectief realiseerde hij opnames van het pianowerk van Morton Feldman voor het label Sub Rosa.
Als pianist van het Ictus kwartet creëerde Fafchamps werken van ondermeer Magnus Lindberg, Georges Aperghis, Jonathan Harvey en Steve Reich. Als componist (Fafchamps begon als autodidact) werd zijn muziek gespeeld door Ictus, Musiques Nouvelles, het Quatuor Danel en Champ d'Action. Ook in deze gedaante is Fafchamps in de catalogus van Sub Rosa terug te vinden met 'Attrition' (1993), en 'Melencholia si ...' (2002).
Momenteel is Jean-Luc Fafchamps docent analyse aan het conservatorium van Bergen.
Over de audio
Onder de naam 'Lettres Soufies' schreef Fafchamps werken voor wisselende bezetting. D, Gh en S werden geschreven voor ensemble, T voor ensemble en midi-instrumenten, Z voor altviool, piano en elektronica en K voor orkest.
In 'Lettre Soufie: K' gebruikt Fafchamps het orkestapparaat op een manier die bij momenten herinneringen oproept aan de wereld van de grootschalige filmmuziek. Op andere momenten lijkt hij dan weer te leen te gaan bij Richard Strauss of Maurice Ravel. Door deze herkenbaarheid is 'Lettre Soufie: K' een heel toegankelijk orkestwerk.
'Lettre Soufie: K' valt uiteen in drie grote delen. Het eerste deel is een plechtige opening die geleidelijk aan naar een eerste climax toegroeit en bij momenten in het lage register al de dalende melodie laat horen die het tweede deel zal domineren.
Vanaf 3'44" verschijnt die dalende lijn in de strijkers om zich geleidelijk aan te gaan verspreiden over de rest van het orkest. De melodie wordt systematisch verlengd, waarbij ze vaag aan Strauss' 'Metamorphosen' doet denken. De enige echte stoorzender is een regelmatige tegenstem (beginnend in de fluit) die zich schijnbaar niet bewust is van wat er zich rond haar afspeelt. Ook nu weer bouwt de muziek op naar een hoogtepunt.
Het laatste deel (vanaf 7'15") refereert het duidelijkst aan de wereld van de filmmuziek. Met de harp (en later de dwarsfluit) wordt een sprookjesachtige wereld opgeroepen die (oppervlakkig beluisterd) dicht tegen het impressionisme gelegen heeft. Wanneer de strijkers breed geplaatst worden en later ook de trompet klaar boven het orkest uitzweeft, is het filmische aspect compleet. Zo wordt de weg bereid voor de percussie die het werk doet terugkeren naar de rituele, plechtstatige sfeer van het begin.
Deze opname van 'Lettre Soufie: K' werd gerealiseerd in het kader van Ars Musica 2006 in het PSK (Brussel).
Meer over Jean-Luc Fafchamps
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
