Na een hele reeks Ep’s en albums verscheen in het midden van 2011 ‘The Black Sun Transmissions’, een nieuw solowerk van de Zweed Dag Rosenqvist. Wie zijn cd’s opvolgt zal ondervinden dat Jasper TX steeds donkerdere muziek schrijft. Op zijn recentste album is dat niet anders; hij toont er hoe overtrokken muziek toch behoorlijk bruisend kan klinken. Net als Machinefabriek met wie hij al een album volspeelde, ligt de gitaar aan de oorsprong van de meeste nummers - dikwijls gemanipuleerd tot een abstract geluidselement. Met de hulp van geluidseffecten zoals distortion krijgt de muziek een korrelige textuur waarachter kleurrijke akoestische klanken verborgen gaan. Op ‘The Black Sun Transmissions’ krijgt hij hiervoor de steun van drummer Mike Weiss (Zelienople), cellist Aaron Martin en trombonist Henrik Munkeby Nørstebøo.
Op ‘All I Could Ever Be’ laat Jasper TX vanaf het begin zijn melancholische basispallet horen van fijngevoelige snaarklanken met postrock allures. Het nummer zweeft lichtjes op uitgesponnen tonen en galmende effecten die een zekere leegte vormen. Stapsgewijs wordt het stuk leeggehaald en krijgt het meer diepte. Vervolgens komt van ver een geluidswolk aanwaaien die zich steeds verder opstapelt, grijzer wordt en uiteindelijk de gevoelige omgeving hevig verstoort. Hier doen noise lagen van ruis hun intrede in de opstapelende wolkendekens die de voorgenoemde snaarklanken volledig overtrekken. De compositie krijgt steeds meer dichtheid en eindigt in een indrukwekkende geluidsmuur vol kleurnuances. Fennesz luisteraars kennen het verschijnsel.
