Durf de twee jongens van Japandroids geen softies te noemen. Want hoewel de Canadesen relatief jong zijn en er op de hoes van hun tweede langspeler eerder aaibaar dan stoer uitzien, hanteren ze wel een aardige do-it-yourself rockattitude. Met gitaar, drum en dubbele zang weten Brian King en David Prowse immers energie om te zetten in heerlijk melodieuze songs. ‘Celebration Rock’ koppelt de ruigte van een tweekoppige rockband aan toegankelijke popharmonieën en dat is een heuse revelatie. In tegenstelling tot andere befaamde tweepersoonsbands, kiest Japandroids dus niet voor vette rock’n’roll en bluesriffs, maar een gladdere psychedelica, die qua kracht echter niet moet onderdoen. De sensationele liveoptredens die het duo quasi onophoudelijk over heel de wereld presenteert, is in elk geval duidelijk geen rem geweest op de creativiteit.
Alles draait rond de techniek een gitaarakkoord aan te slaan en in de naklank ervan een melodieuze riff te steken. Zo krijgt de song een sterk thema en lijkt het of twee gitaristen aan het werk zijn: een dubbele troef. Na een instrumentale binnenkomer waarin Prowse tegendraads swingende drumpatronen voorziet, wordt een brug gemaakt naar het feitelijke lied. Hoewel King zich hier moet concentreren op zang en basisakkoorden en dus het melodieuze thema niet meer kan spelen, zal de luisteraar de neiging hebben dit zelf in gedachte toe te voegen: een gekende, maar efficiënte techniek bij beperkte bezettingen.
En dan valt de frontman in met een stevige openingszin (“Hitch-hike to hell and back … getting drunk in the back of a car”). Meteen na die nogal stevige vocale uitbarsting wordt de gitaarmelodie terug opgepikt, om erna voorgoed los te laten. Vervolgens krijgt het nummer nog een sterk samen gezongen refrein (“that’s how I like this, adrenaline nightshift”) en een passage waarin gitaarbegeleiding en soleerwerk samenvloeien, eveneens een sterk staaltje snaarplukkerij. De song stort in en wordt terug opgepikt. Door deze leuk uitgedokterde structuur kan ‘Adrenaline Nightshift’ gerust richting vijf minuten knipogen, terwijl het toch heerlijk gebald en eenvoudig overkomt.
