Dat de in 1964 geboren Jan Kuijken een carrière in de muziek zou ontwikkelen, was gezien zijn muzikale familie geen grote verrassing. De manier waarop hij die uitbouwt, is echter des te opvallender. Na zijn studies cello en piano passeerde zijn muzikale levenswandel langs uiteenlopende artiesten als saxofonisten Luk Mishalle (Bl!ndman en Aywa!) en Trevor Watts, FES-opperhoofd Peter Vermeersch, componist Dick van der Harst en jazzpianist Kris Defoort. Met deze laatste realiseerde hij 'Passages' voor een dansvoorstelling van Fatou Traoré. Dans en theater zijn voor Kuijken eerder constanten dan uitzonderingen in zijn muzikale loopbaan en laten Kuijken ook in een andere hoedanigheid horen, namelijk in die van componist. zo schreef hij meerdere malen muziek voor dansvoorstellingen van Karine Ponties. Voor zijn eigen projecten vindt Kuijken onderdak bij het collectief LOD.
Naast zijn cv bij artiesten die graag in diverse marges werken, is Kuijken ook niet te beroerd om te componeren voor eerder "klassiek" geprofileerde ensembles. Het strijkkwartet Quatuor Danel gaf hem een opdracht voor een strijkkwartet (een ander ontstond op vraag van het Kunstencentrum Vooruit) en ook andere gerenommeerde ensembles als Ictus en Oxalys voerden reeds werk van hem uit.
Over de audio
Voor de verstrooide luisteraar wordt het 'Lento' uit het 'Concertino voor Cello en Speakers', vooral naar het midden toe, een serieuze klus. Door de live cello hier te plaatsen tegenover op voorhand opgenomen strijkerpartijen (die door zes speakers te horen zijn) vervaagt geleidelijk aan het beeld van wat live gespeeld wordt en wat opgenomen werd, om later weer duidelijk te worden.
Door de begeleidende partijen verschillende gedaanten te laten aannemen (van een ondefinieerbare mist tot thrillersuspense) verschuift de sfeer van de muziek, alsof de belichting van een zelfde scène bijgestuurd wordt.
Meer over Jan Kuijken
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
