Het Finse kwartet Insomnium doet al enkele jaren exact hetzelfde: fantastisch uitgekiende metal maken. Ze vallen onder de noemer melodische death metal, ze nemen zeker dingen uit de Zweedse school mee, maar maken vooral heel unieke muziek. Geen groep waarbij agressie en melancholie zo makkelijk hand in hand gaan. De diepe grunts, maar vooral de tegen elkaar opboksende gitaren bepalen het geluid van Insomnium. Plaat na plaat werken ze dit verder uit en perfectioneren ze kleine details.
'Unsung' begint erg rustig, maar dat is slechts stilte voor de storm. Die laat overigens niet lang op zich wachten, als geen anders kan Insomnium de omwisseling maken van logge doom metal naar snellere death zonder dat het ooit geforceerd gaat klinken. De dialoog tussen de twee gitaristen zorgt voor een groot deel van de tristesse, maar maakt het allemaal ook mooi, rustgevend bijna. Voor zover death metal rustgevend kan zijn natuurlijk.
