Na twee tapes in 2012 keert Bram Devens als Ignatz in 2013 terug naar de goeie ouwe, dan wel nieuwbakken cd. In een tijd waarin vintage nieuw is en omgekeerd, lijkt de muziek van deze knutselende Belg zich perfect thuis te voelen. Wat voor de een onbeluisterbaar broddelwerk is, wordt door de ander aanbeden als authentieke en hippe lo-fi. Voor Devens is het echter geen strategische zet geweest om met beperkte middelen te werken. Al van bij zijn eerste cd op Kraak (2005) zweert hij bij home made opnames waarbij een tape recorder en wat gitaren doorgaans voldoende zijn, al wordt een dolgedraaide sample niet noodzakelijk de deur gewezen. De consequentie van zijn werkwijze en vooral de muzikaliteit waarmee hij die toepast, doen zijn muziek uitstijgen boven de modegril en daarvan is 'Can I Go Home Now?' opnieuw het bewijs.
In vergelijking met de tape 'Because Time is Too Short' klinkt 'Can I Go Home Now' opvallend bevattelijker. Waar de cassette een vrij bewegende Devens laat horen, is de cd gevuld met nummers die meer het klassieke format van een song hanteren. Zo kan wie dat wil op 'Strange Way Ahead' vrolijk met de vingers snappen, dan wel met de voet tappen. De verwrongen klankwereld van Ignatz blijft echter ongecensureerd aanwezig, want achter de verschillende gitaarlagen jengelt een geluid dat zich qua afkomst niet zo vlot laat plaatsen. Maar of het nu een opgevoerde Oosterse viool is, dan wel een dolgedraaide Balkanmelodie of nog iets totaal anders, Devens doet er netjes (of beter: heerlijk slordig) zijn voordeel mee.
