De Nederlandse altvioliste Ig Henneman kwam via de piano en de viool bij haar huidige instrument terecht. Ze kreeg een klassieke opleiding en speelde jarenlang freelance in klassieke orkesten en ensembles. In de jaren ’70 verkende ze andere muzikale domeinen als muzikante en componiste van de popgroep FC Gerania. De grote ommekeer kwam op haar veertigste toen ze een eerste groep onder eigen naam oprichtte: het Ig Henneman Kwintet, waarvan een jaar later het album ‘In Grassetto’ verscheen. Later werd haar werkterrein verruimd met een tentet, een strijkkwartet, het Queen Mab Trio en duo’s met o.a. Ab Baars en Wilbert de Joode.
Ig Henneman stond aan de wieg van de organisatie Wig, die later uitgebreid werd met het gelijknamige platenlabel, waarop de albums van Hennemans eigen bands en opnames van Baars en de Joode verschenen. Naast haar activiteiten als improviserend musicus en componiste voor haar eigen groepen, schrijft Henneman ook muziek voor andere ensembles en muzikanten, zoals Anne La Berge, het Metropole Orkest en het recent opgeheven Orkest de Volharding. Ze was ook geregeld te horen in het ICP Orkest van haar landgenoot Misha Mengelberg, met wie ze tevens een trio-cd opnam.
Het lijkt een makkie te worden, met de uptempo swing van drums en bas. De muziek schuift gemakkelijk binnen, tot de blazers en de altviool opduiken in snelle, dissonante bewegingen. De vervreemding wordt nog groter wanneer het tempo plots naar beneden duikelt en de muziek een waggelend karakter krijgt.
De tempowisselingen blijven het verdere verloop van het stuk domineren en maken, samen met de dissonante en nerveuze “melodische” wendingen het stuk onvoorspelbaar en grillig. Dat Henneman de zaken niet op hun beloop laat, maar compositorisch de touwtjes in handen houdt, is ook te horen in het arrangement, waarbij zelfs de kleinste bewegingen hun eigen plaats innemen.
Solistische ruimte is er als eerste voor basklarinettist Hein Pijnenburg die deze heel vrij invult, met op de achtergrond de vaak erg lege begeleiding van het ritmeduo. Een drastische wending is het verschuiven de focus naar de twee snaarinstrumenten. Henneman en bassist Wilbert de Joode leggen met breed gestreken tonen het nummer schijnbaar stil, maar voeren tegelijkertijd de spanning op. Dit deel gaat over in een uptempobeweging van drums en bas, die de achtergrond wordt voor een solo van Henneman. Voor het einde keert de groep nog even terug naar het waggelende thema om net voor het definitieve slot nog even langs te wippen bij de uptemo groove.
‘Muur’ werd opgenomen in mei 1990.
