Componist en regisseur Heiner Goebbels (1952) studeerde muziek en sociologie. In het tweede deel van de jaren ’70 is hij actief in verschillende muziekformaties en componeerde hij tegelijkertijd muziek voor theater en film. In de jaren ’80 legt hij zich toe op eigen werk dat hij componeert en regisseert en waarin hij theater en muziek samenbrengt in volwaardig muziektheater. Vanaf het einde van de jaren ’90 werkt hij vaak samen met het dan pas opgerichte Ensemble Moderne o.l.v. Peter Eötvös. Daarnaast werkt hij ook aan installaties en componeert hij concertmuziek, o.a. voor de Berliner Philharmoniker en Sir Simon Rattle.
Het Ensemble Klang heeft een ongewone kernbezetting van gitaar, twee saxofoons, trombone, piano, percussie en een eigen geluidstechnicus. Het repertoire van de groep, die ontstond in 2003 in Den Haag en steevast zonder dirigent speelt, is dan ook vaak niet het standaardwerk, maar beweegt zich meer in de rand van de gecomponeerde muziek. De groep beheert naast haar uitvoerende activiteiten ook een eigen platenlabel waarop het werk uitbracht van Peter Adriaansz, Oscar Bettison, Tom Johnson, Kate Moore, Matthew Wright en Heiner Goebbels.
‘Walden’ werd geschreven uit 1998 voor het pas opgerichte Ensemble Modern en dirigent Peter Eötvös. Het stuk bestaat in een versie voor orkest en voor ensemble.
Klang-gitarist Pete Harden over ‘The House’, het tweede deel uit ‘Walden’:
“Dit is een van mijn favoriete tracks uit onze nieuwe opname van Heiner Goebbels' ‘Walden’, een reeks muzikale landschappen gebaseerd op het gelijknamige boek van de negentiende-eeuwse Amerikaanse naturalist Henry David Thoreau. ‘The House' is de tweede deel van het werk dat na een lange instrumentale inleiding komt en de woorden van de tekst zijn dus de eerste die in het stuk te horen zijn. Ik ben dol op de abstractie van de boodschappenlijst en de manier waarop de luisteraar geleid wordt naar het uiteindelijke doel van de lijst. Het gaat hier namelijk om het materiaal dat Thoreau gebruikte voor de kleine hut die hij gebouwd heeft en waar hij twee jaar in woonde. Je kan die bijna zien en ruiken. Dit deel neemt de luisteraar mee naar het begin van Thoreau’s experiment waarbij hij in een woud ging leven waar beschaving alleen aanwezig was in het geluid van een spoorweg in de verte. Het is een zoektocht naar een eenvoudige harmonie met de natuur. Een harmonie die wij, op verschillende manieren vandaag nog steeds zoeken.”
