De Italiaanse componist Giovanni Verrando werd geboren in 1965 in San Remo. Hij begon piano en gitaar te spelen en studeerde later compositie aan het conservatorium van Milaan en volgde daarna les aan het IRCAM in Parijs bij Tristan Murail. Verrando schreef een opera, orkestwerken en muziek voor kleinere bezettingen, akoestisch en electro-akoestisch.
Compositieopdrachten kwamen van ondermeer het IRCAM en de Biënnale van Venetië. Zijn werken werden gespeeld door onder andere het Ensemble Intercontemporain, het Arditti Quartet en Les Percussions de Starsbourg en waren te horen tijdens festivals als Wien Modern, de World Music Days en het Huddersfield Contemporary Music Festival.
Verrando zit tevens in de raad van bestuur van het ensemble RepetorioZero dat te horen is op de cd ‘Dulle Griet’, een album met composities van Verrando voor kleine ensembles en solomusici, verschenen in 2013 op het label Aeon.
‘Harmonic Domains #3’ is tweede deel uit ‘Triptych #2, geschreven in 2008. Het ganse stuk wordt gedomineerd door een zoemend klankbeeld dat constant twijfelt tussen akoestisch en elektronisch. De bezetting met elektrisch strijkkwartet (twee violen, altviool en cello), percussie, klavieren en elektrische gitaar is daar uiteraard niet vreemd aan.
Doorgaans zijn er twee grote componenten te onderscheiden. Enerzijds zijn er trillers en golvingen die zappend van gedaante, kleur en dynamiek veranderen, anderzijds duiken er heftige tremolo’s en hakkende ritmes op, voor het eerst op 0:40.
Vanaf 2:28 lijkt de toon te verdampen in ruisende geluiden, die gaan afwisselen met nog verder opgevoerde en hakkende tremolo’s, die op hun beurt stilvallen in trillers om tenslotte uit te komen bij het toonloos ruisen.
