Als cellist is Arne Deforce bekend met alle kanten van de avant-gardemuziek van de laatste halve eeuw. Hij speelde verschillende jaren bij het hedendaags-muziekensemble Champ d'Action, maar is tegenwoordig vooral met solo- en kamermuziekwerken bezig. Werken van o.a. John Cage, Iannis Xenakis en Jonathan Harvey sieren zijn repertoire en elektronica en computers in alle soorten toepassingen zijn daar vaak niet vreemd aan. In 'Trilogia, I Tre Stadi dell'uomo' van Giacinto Scelsi is echter een naakte cello, zonder hoogtechnologische hulpmiddelen voldoende om de luisteraar een zinderende ervaring te doen beleven.
Over de audio
Met enkel een cello en in deze track ook een speciaal ontworpen demper om op de twee laagste snaren te zetten, gaat Deforce op zoek naar de kern van Scelsi's muziekfilosofie: de scheppende kracht van de toon. Harmonie en melodie worden aan de kant geschoven, alleen klanken en hun textuur zijn belangrijk. De eerste noot illustreert dit meteen. De ruwheid van de lage noot komt niet alleen door de krachtige boogstreek, maar ook door de metalen demper die meeratelt. Wanneer even later een noot in een hoger register gespeeld wordt, gaat het stevig geratel over in een lichte zindering. Hevige, expressieve figuren worden afgewisseld met rustigere, zangerige passages, al dan niet van extra textuur voorzien door de krassende demper. Heel het klankpallet van de cello, waarvan in de conventionelere klassieke muziek slechts een klein stukje wordt gebruikt, wordt onderzocht. Het geheel lijkt een grote improvisatie, een mystieke zoektocht naar de essentie van de klank.
Meer over Giacinto Scelsi
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
