De kiemen van het Ghinzu verhaal werden gezaaid voor 1999, want hoewel de band in dat jaar effectief ontstond, was zanger/pianist John Stargasm reeds voordien bezig met zelfgemaakt materiaal op te nemen op een mono minicassetterecorder. Een jaar later verscheen de eerste cd 'Electronic Jacuzzi' op het door de band zelf opgerichte label Dragoon. Van meet af aan was de geschiedenis van de band en de cd er één die alle wetten van de logica tart. Zo werd de naam van de band pas op het laatste moment gekozen, vlak voor ze in een televisieprogramma zouden worden opgevoerd. Met die vreemd gekozen en vreemde naam (Ghinzu is een Japans merk messen die scherper worden naarmate ze meer gebruikt worden) hield de hele heisa nog niet op. Niet geheel volgens de gangbare gewoontes betrad de band pas de podia na het uitbrengen van de cd. Al even ongewoon was de reactie van Radio 21, waar de single 'Dolly Fisher' opgepikt werd nog voor die officieel verschenen was. Niet alleen de Waalse radio had Ghinzu ontdekt, ook de heren van Das Pop die Ghinzu's 'R2D3' van een remixbehandeling voorzagen. In de zomer van 2001 stond Ghinzu tenslotte als Belgium's People's Choice op de affiche van Axion Beach Rock, wat ondanks de populair klinkend titel geen garantie op commercieel succes bleek: de grote doorbraak bleef uit.
Wat met 'Electronic Jacuzzi' niet lukte, lijkt met de dit jaar verschenen opvolger 'Blow' wel te gaan. De poorten naar de podia van de grotere festivals worden opengezet en de band staat o.a. op Dour en Pukkelpop geprogrammeerd. Of de komst van muzikaal supertalent en singer-songwriter Kris Dane (die Ghinzu uitbreidde van een kwintet naar een sextet) daar (rechtsreeks) iets mee taken heeft blijft nog een open vraag. De kwaliteit gaat er duidelijk niet op achteruit.
Over de audio
'Jet Sex' en 'Cockpit Inferno' mogen dan twee afzonderlijke tracks zijn op 'Blow', ze horen hoe dan ook samen. Niet alleen lopen ze perfect in elkaar over, ze gebruiken ook bij momenten hetzelfde muzikale materiaal. Toch klinken ze tegelijkertijd ook anders. Dit duonummer is dan ook een typevoorbeeld van hoe een track van Ghinzu kan evolueren: in dit geval van een rustig gitaar- en pianonummer naar een klankorgie van plopperende keyboards, ongemanierde gitaren, spacy elektronica en een mokerende piano. Episch en breed uitgesmeerd is dit Ghinzu op z'n meest uitdagend en sexy waarbij de muziek de suggestieve titels alle eer aan doet. Maatpakkenrock met klasse.
Meer over Ghinzu
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
