De wortels van het Noors-Amerikaanse trio Gjerstad-Parker-Drake liggen in de jaren ’90. De Noorse saxofonist Frode Gjerstad werd in 1997 verkozen tot Noors jazzmuzikant van het jaar en een deel van zijn prijs bestond uit een concert waarvoor hij zelf de muzikanten mocht kiezen. Zijn oog en oor viel op de Amerikaanse ritmetandem William Parker en Hamid Drake. Een eerste album van het trio verscheen al snel (‘Remember to Forget’, 1998) op Gjerstads eigen label Circulasione Totale. Latere releases kwamen uit bij Cadence, Ayler en FMR.
Dat Gjerstad, Parker en Drake tot over hun oren in de vrije improvisatie zitten, wil nog niet zeggen dat ze er met de botte bijl in vliegen. Integendeel: het totaalgeluid van ‘The Street’ heeft soms weer weg van sterk geavanceerde bop, dan van explosieve klankexploraties, zonder daarom meteen retro te worden. Ook wanneer Gjerstad zijn heil buiten de “zuivere” noten gaat zoeken en hij de grenzen van zijn instrument aftast, blijft het verloop eerder melodisch. Het resultaat is muziek met een grote vanzelfsprekendheid, waarbij de sax zich fraai rond zijn collega’s krult, daarbij opmerkelijk licht blijft lopen en de hele tijd de ideeën maar naar buiten laat stromen. Zo esthetisch en gaaf kan vrije improvisatie dus zijn.
