Fred Friths (Engeland 1949) cv ziet er bepaald indrukwekkend uit: componist, gitarist, bassist, violist en improvisator bij een stoet bands met ronkende namen als Henry Cow (door Frith mee opgericht in 1968), Massacre (met Bill Laswell en Fred Maher), John Zorns Naked City en Skeleton Crew (met Tom Cora en Zeena Parkins), naast werk met Ikue Mori, The Residents, René Lussier en Brian Eno. Dit alles uiteraard zonder gewag te maken van zijn eigen gitaarkwartet en zijn – bij het rockpubliek minder bekende – bezigheden als klassiek componist. Met werken voor dans, film en theater en opdrachten van het Rova Sax Quartet, Asko Ensemble en het Ensemble Modern mag duidelijk zijn dat partituren schrijven voor Frith geen tijdverdrijf is, maar een volwaardige poot van zijn muzikale carrière. Iets wat nog onderstreept wordt door zijn docentschap compositie aan het Mills College in Oakland, Californië.
In 2005 verscheen 'Eleventh Hour' een dubbelcd waarop Friths kamermuziek voor strijkers (af en toe aangevuld met elektrische gitaar of trombone) te horen is, gespeeld door het Arditti String Quartet, één van de grote kampioenen van de hedendaagse klassieke muziek.
Over de audio
'Tense Serenity' is een werk voor de opmerkelijke bezetting van viool, altviool, cello en trombone. Toch slaagt Frith er in het kwartet als een geheel te laten klinken en niet als een strijktrio met een verdwaalde trombone. In het derde deel van 'Tense Serenity' integreert hij de koperblazer door die letterlijk te laten blazen in het instrument zonder een vaste toon te laten voortbrengen. Het resultaat is een noordenwind die één van de constanten vormt voor dit werk.
Gelijk met dit windgeluid introduceert Frith een vreemde "strijkerriff" van enkele verschillende noten die niet helemaal doorgestreken worden. Hierdoor ontstaat een vaag effect dat ergens halverwege de trombonewind en een reguliere strijkersklank ligt. Met het bijkomen van de andere strijkers – meestal pizzicato, slechts af en toe gestreken – is de fond van Friths soundscape gelegd. Deze 4 polyfone klanklagen lopen haast het hele stuk door en worden sporadisch doorprikt door korte, plotse uithalen of momenten waarop de instrumenten even samenkomen. Door het perforeren van de continue soundscape gaat Frith de luisteraar misleiden. Want in tegenstelling tot wat ogenschijnlijk het geval is, blijft het basispatroon niet het hele stuk constant. Wisselingen in de noten van de riff of onregelmatige veranderingen in de andere strijkers zorgen er voor dat elke episode anders klinkt.
Meer over Frith
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
