Dat Italië voornamelijk bekend staat voor zijn heavy metalbands met falsetto-zingende frontman, is gemeengoed. De extreme sector heeft echter ook uitschieters, en eentje daarvan is Fleshgod Apocalypse. Deze jongens grossieren in bijzonder aanstekelijke death metal, die niet alleen superieur technisch vernuft laat horen, maar tegelijkertijd de broodnodige groove etaleert. De songs van hun succulente mini 'Mafia' zijn dan ook echte oorwormen, die zich genadeloos in het geheugen rammen en zich vastwrikken. Fleshgod Apocalypse is trouwens niet te beroerd om genrevreemde elementen als barokke zangpartijen of cello te gebruiken met interessante resultaten en zonder de brutaliteit van het geheel te verloochenen. Dat maakt dan ook dat 'Mafia' - ongeacht de korte speelduur - een uiterst sterk plaatje geworden is.
'Thru Our Scars' is de opener van 'Mafia' en blaast meteen de luisteraar van de spreekwoordelijke sokken. De bizarre cello-akkoorden ruimen snel baan voor hypersnelle drumpartijen boordevol afwisseling en aanstekelijke en brute gitaarstukken. Op het eerste gehoor mag het geheel dan al bijzonder brutaal en "in-your-face" overkomen, er zit een uitgekiende structuur achter. Fleshgod Apocalypse ramt niet voor het genot van louter rammen. De ritmepartijen zijn aanstekelijk, de soli indrukwekkend en de gromzang is - ondanks de rauwheid ervan - vrij goed verstaanbaar. Wanneer er links en rechts cleane zang opduikt in een epische vorm, lijkt dat eerst misplaatst binnen de snelle death metal, maar hier voegen ze wel degelijk iets toe aan het geheel. Dit breekt even de razernij en maakt het nummer zowaar nog bruter. Overigens, de drummer duwt het gaspedaal stevig in, maar binnen al die snelheid legt hij verbazend veel variatie aan de dag. Dat maakt het geheel des te indrukwekkender. Afwisseling gekoppeld aan agressie gecombineerd met wat extra catchiness: een goed recept voor een vermorzelende indruk.
