Fatoumata Diawara werd in Ivoorkust geboren uit Malinese ouders. Als tiener verhuisde ze naar Bamako waar ze naam maakte als actrice. Dit was niet helemaal naar de zin van haar ouders, die haar liever zagen settelen en trouwen. De ouderlijke druk werd zo groot dat Diawara verplicht werd op televisie te verkondigen dat ze het acteren voor bekeken hield. Toen haar ouders geen toestemming wilden geven om haar toch een rol te laten spelen bij de straattheatergroep Royal de Luxe (De Sultan, De Olifant en De Kleine Reuzin) besloot Diawara dat het tijd was om (weliswaar zonder toestemming) het ouderlijke nest te verlaten en ze verhuisde naar Parijs. Van daaruit begon ze haar muzikale loopbaan te ontwikkelen. Ze werkte samen met de Malinese zangeres Oumou Sangaré, jazzdiva Dee Dee Bridgewater en de “supergroep” AfroCubism. In 2011 verschenen haar eigen opnames met de ep ‘Kanou’ en het album ’Fatou’ op het gerenommeerde World Circuit label.
‘Makoun Oumou’ is een knap staaltje van bescheiden, maar o zo effectieve arrangeerkunst. Met niet meer dan gitaar, percussie (oudou en shaker), drums, bas en ngoni wordt de muziek in trappen op- en afgebouwd.
Bij het begin ligt alles in handen van Diawara met gitaar en een beetje percussie. Na 1:06 wordt het aandeel van het slagwerk iets groter, maar het is pas op 1:35 dat het nummer echt meer ruimte inneemt door de drums die de plaats innemen van de Afrikaanse percussie. Op 2:28 verdwijnen de cimbalen van de drums (met uitzondering van af en toe het geluid van de hi-hat) en een twintigtal seconden later is voor het eerst de ngoni te horen.
Net voor het nummer drie minuten ver is, sluipt de percussie terug binnen en op 3:16 verschijnen de cimbalen terug, net als de ngoni, waardoor ‘Makoun Oumou’ helemaal de vleugels kan uitslaan.
Nog meer nuances zijn te horen in de technische afwerking van het nummer. Zo wordt Diawara’s stem af en toe in verschillende unisono lagen gestapeld (0:14, 0:41 enz.).
‘Makoun Oumou’ is opgedragen aan Oumou Sangaré.
