Voor zij die problemen hebben met zigeunerfanfares moeten de laatste jaren bijzonder zwaar geweest zijn en hoop op beterschap is nog niet in zicht. De rage van deze aanstekelijke muziek, live of in dj-sets en remixen, lijkt nog niet meteen uit te doven. Twee groepen die niet gewacht hebben op de hype om hun sporen te verdienen, zijn Fanfare Ciocărlia en het orkest van Boban & Marko Marković: de twee bands die gerust mogen tellen als de vaandeldragers van deze koperblaascultuur
De Romazigeuners van de Fanfare Ciocărlia zijn allemaal afkomstig uit het plaatsje Zece Prajini, in het oosten van Roemenië. Hun brassbandcultuur is sterk verankerd in het dagelijkse leven, waarbij ze (soms urenlang) te horen zijn tijdens feesten en andere sociale gebeurtenissen. In 1996 bezocht de Duitse producer Henry Ernst het dorp. Die stelt enkele muzikanten voor om op tournee te gaan, waarmee de internationale carrière van de groep op gang werd getrokken.
Sindsdien zijn de muzikanten afwisselend op tournee of in hun thuishaven, waar ze nog steeds hun sociale functie opnemen. Hun repertoire bestaat uit traditionele zigeunermuziek, aangevuld met Turkse, Bulgaars, Servische en Macedonische invloeden, maar evengoed uit composities van Duke Ellington of het bekende James Bond thema.
Naast het podium en de cd's is de groep ook te horen op het grote scherm, ondermeer in 'Borat' (met een versie van 'Born to be Wild') en het leven van de groepsleden zelf in hun thuishaven Zece Prajini is het onderwerp van de film 'Iag Bari - Brass on Fire'.
In 1998 verscheen hun eerste cd. Ondertussen zit de groep aan acht albums, waarvan de laatste in combinatie met de band van vader en zoon Marković. Deze Servische trompetspelende dynastie staat aan het hoofd van het orkest dat al ruim anderhalf decennium de plak zwaait bij de Servische brassbands. Het orkest en de originele leider, vader Boban Marković, wonnen zowat alles wat er te winnen was op de Dragačevo Assembly (ook bekend als het Guča trumpet festival): van beste band tot beste trompettist. De groep was te tevens horen in Emir Kusturica’s film ‘Underground’.
Sinds 2002 is ook Bobans zoon Marko te horen in de groep en hij groeide uit tot de centrale solist en arrangeur. De albums van Boban en Marko Marković verschijnen bij het label Piranha.
‘Devla’ is een compositie van Marko Marković en was al te horen op de gelijknamige cd uit 2009. In combinatie met de blazers en de percussionisten van Fanfare Ciocărlia wordt het geluid er – zoals te verwachten was – alleen nog maar rijker op. De niet in te tomen groove van de lage koperblazers en de krullende melodielijnen (gespeeld door de machtig geharmoniseerde, verenigde blazerssecties van de twee orkesten) rollen als een allervriendelijkste locomotief uit de speakers. Zoals steeds bij Fanfare Ciocărlia en het Boban & Marko Marković Orchestra blijft gemakkelijke en de brute kracht daarbij in de kast. Souplesse, elegantie en een zangerige speelstijl laten veel duidelijker horen waar de twee orkesten, afzonderlijk en samen, voor staan. De solo’s van trompet en tuba krijgt de luisteraar er gratis bij, maar de korte herhaling van de catchy hoofdmelodie werkt het stuk pas echt af.
