De muzikale loopbaan van Eva Reiter (1976, Wenen) is geen eenrichtingsstraat. Dat ze blokfluit en viola da gamba studeerde – tussen 1997 en 2001 in haar geboortestad, later aan het Sweelinck Conservatorium in Amsterdam – maakt haar activiteiten in de oude muziek heel voor de hand liggend. Zo was ze te horen in ensembles als de Nederlandse Bachvereniging en Mikado, waarmee ze in 2004 de wedstrijd International Young Artists' Presentation in Antwerpen won.
Van meet af aan was ze echter ook actief in de moderne muziek, als spelend muzikante op haar “barokinstrumenten” en als componiste. Reiter was te horen in verschillende ensembles (Ictus, Klangforum Wien, Trio Elastic3) en haar werken werden gespeeld op festivals als Wien Modern, Transit (Leuven) en Ars Musica (Brussel). Ook als componiste won Eva Reiter diverse prijzen.
In ‘Konter’ uit 2009 mengt Reiter elektronische geluiden met akoestische, vaak abstract aandoende fluitklanken en vage flarden menselijke stem. De muziek lijkt zich te bewegen in een fluisterwereld waarin van alles gezegd en gesuggereerd wordt zonder dat de luisteraar er ook maar een woord van verstaat. Toch moet die luisteraar mee. De afgebroken windgeluiden van de fluit of de korte dynamische zwellingen sturen (als het al niet spuwen is) de luisteraar verder tot die plots in een soundscape belandt, waarvan het constante in het geluid voor wat relatieve rust zorgt. De setting wordt nu die van auditieve sciencefiction, waarbij de aardse fluitgeluiden het bevreemdende element worden.
Geleidelijk aan wordt de soundscape sfeer meer en meer onderbroken, waarna de muziek van de ene naar de ander kant zapt en de luisteraar geen vijf seconden rust meer gegund wordt.
