Met een tweede album toont Espers aan dat het nog niet van plan is om van de aardbol te verdwijnen. De kwaliteit van 'II' maakt duidelijk dat dat ook nergens voor nodig zou zijn. Deze groep weet een klassieke folkbasis en bijhorende zweverige sfeer op een hedendaagse manier te brengen. Zo bestaat het instrumentarium van 'Espers' niet alleen uit akoestische gitaren en dwarsfluiten, maar ook uit krakende synths en scheurende elektrische gitaren. De band doseert heel zorgvuldig en bouwt in lagen die tegen elkaar afgezet worden en toch ook in elkaar overvloeien. 'II' speelt met contrasten en is tegelijkertijd een heel evenwichtige plaat.
Over de audio
Op 'Children of Stone' combineert Espers heel duidelijk traditionele instrumenten met nieuwe geluiden. Wat begint als een ijle folksong met een sterke maar wat klassieke melodie wordt langzaam uitgebreid tot een wall of sound. Daaruit springt een hoge, galmende synthesizer naar voren. De opbouw van dit nummer is benijdenswaardig en uit zich in kleine details, zoals de dwarsfluit die een themawissel aankondigt. Strijkers worden in lagen over de basis gelegd, terwijl de stemmen van Meg Baird en gitarist Greg Weeks mooi in dialoog treden. Het nummer drijft op een ingehouden energie: een geluidsmuur ontplooit zich en houdt erg lang en majestueus aan. Bij een zorgvuldigere beluistering blijkt die muur ontzettend gedetailleerd te zijn: let bijvoorbeeld op de ingenieuze drumpatronen, waarin met maatsoorten en stijlen gespeeld wordt. Met bijna negen minuten is 'Children of Stone' het langste nummer op 'II', maar vervelen doet het nooit.
Meer over Espers
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
