Wie het Hasseltse El Guapo Stuntteam al live bezig heeft gezien, weet waar deze band de mosterd heeft gehaald: hun vettige, spectaculaire bluesrock herinnert vooral aan Led Zeppelin, AC/DC en Deep Purple. De heren laten het echter niet bij het klakkeloos imiteren van hun voorbeelden: hun energieke podiumprésence, de onaflatende strijd tussen de drie gitaristen en natuurlijk hun privé-stuntman Captain Catastrophe zorgen doorgaans voor opzienbarende taferelen die ook in het buitenland niet onopgemerkt zijn gebleven. Wie echter op basis van een dergelijke concertervaring meent dat de showgerichte Guapo-formule door de mand zou vallen op een eenvoudige geluidsdrager, vergist zich schromelijk. Niet alleen wordt op hun tweede album 'Accusation Blues' de live-energie moeiteloos geëvenaard, ook blijkt het schijfje inhoudelijk verrassend veel te bieden.
Over de audio
Deze vulkaan van krankzinnig gitaarwerk, een hoogtepunt op 'Accusation Blues', begint met enkele melodramatische, lang uitgehaalde gitaarklanken, maar al snel schakelt El Guapo Stuntteam een versnelling hoger in de heerlijk
groovy refreinriff. Leuk om te horen hoe in de snellere mitrailleurdelen de instrumenten maar net synchroon zitten met elkaar, wat het live-gevoel enkel verhoogt: de onvolmaaktheid van het geheel wordt immers veroorzaakt door het simultaan opnemen van de instrumenten, wat de song in ruil daarvoor een onmisbare, warme groepssfeer verleent. Cedric Maes klinkt als een bastaardzoon van Led Zeppelin-frontman Robert Plant, zoals hij met de hakken over de sloot de hogere regio's van zijn stembereik haalt zonder in falset te vervallen. In de finale schreeuwt de uitzinnige zanger zijn stembanden kapot en ploegt de band zich woest een weg door deze met solo's en hooks bezaaide krachttoer.
Meer over El Guapo Stuntteam
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
